Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I czas popłynie dla was poprzednim zwyczajem,
Gdyż nie jest wieczną nawet najgwiaździtsza
zima...

Jednak żałuję róży i płaczę nad sobą.

Ludzie, z daleka od nas! Łatwo się skaleczyć
Każdym z nas jak kawałkiem stłuczonego lustra!

A lustro było piękne. Było diamentowe,
Czyste, wielkie i dobre. Nasze, jednym słowem...

Jak dom pajęczy, człowiecze,
Mieszkanie twoje z żelazobetonu.
Nie uratuje cię dwudziestowiecze
Twojej cywilizacji!...

Z liściem platanu, dębu czy akacji,
Uschnięty, tułasz się, błąkasz,

Bez nieczułości listowia,
Bez wytrwałości pająka...