Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kto nie ryzykuje, ten przegrywa dwa razy

Mam tajemnicę. I to nie jedną z tych przyjemnych.

Latające sztylety nie zabijają ludzi, pomyślała Chloe. To ludzie zabijają ludzi.

Przechylił jej głowę i zamknął jej oczy. Następnie wytarł malutkie srebne ostrze w chusteczkę, przykucnął obok swojej ofiary i czekał. Kiedy się ocknie, zabije ją ponownie.

Dotrzymywał jej kroku, kiedy wbiegali na wzgórze, i przeskakiwał nad kamieniami z dobrze jej znaną kocią gracją. Uśmiechnął się,kiedy spojrzała w jego stronę.
Drugi człowiek kot.
Przyjaciel.

Chloe usłyszała za sobą jakiś dźwięk, jakby ktoś bardzo cicho odchrząknął. Zerwała się na nogi i odwróciła, przeświadczona, że zobaczy mordercę czy inne zagrożenie.
Było gorzej. Stała za nią matka.

- Hej, pamiętacie, jak wam mówiłam o tym świrze z nożami? Nie menelu, tylko tym drugim?
- Tak? - spytali Paul i Amy, trzymający się za ręce.
- To on.

Znaleźli się naprawdę bardzo blisko siebie. Czuła zapach jego wody toaletowej, płynu do płukania tkanin z jego ubrania, pasty do zębów, szamponu, jego skóry i oddechu.
Czuła też Domestos i Ajax, ale strała się o tym nie myśleć.