Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie zawsze sprawiają nam zawód i niemądrze jest oczekiwać od nich zbyt wiele.

Miłość staje się głębsza i silniejsza, kiedy dwie osoby wiedzą, co należy powiedzieć, i wiedzą, czego nigdy nie trzeba wyrażać słowami.

Głaskanie, drapanie i przytulanie psa może być tak kojące dla umysłu i serca jak głęboka medytacja - i prawie tak dobre dla duszy jak modlitwa.

Gniew jest mniej trujący dla duszy niż chciwość, chciwość jest mniej jadowita niż zawiść, a zawiść nie jest nawet w połowie tak deprawująca jak władza.

Miłość jest świętą szatą, utkaną z płótna tak cienkiego, że trudno ją zobaczyć, a mimo to tak mocną, że nawet śmierć nie może jej rozedrzeć, szatą która nigdy się nie wystrzępi, która ogrzewa to, co w przeciwnym razie byłoby nieznośnie zimnym światem, ale czasem miłość potrafi być również ciężka jak stalowa kolczuga.

Prymitywne instynkty drzemiące w każdym człowieku budzą się do życia nocą, ponieważ wzywa je księżyc, a zimna pustka pomiędzy gwiazdami przemawia ich językiem.

Mądrze jest posiadać umiejętność obrony w świecie, gdzie postęp i zdziczenie idą w jednakowym tempie.

Szczęście nie sprzyja amatorom. Szczęście nie sprzyja również tym, którzy okazują wahanie.
Trzeba działać.

Niezależnie od zamysłów naszego Stwórcy jesteśmy tacy, jacy jesteśmy. Współczucie, miłość, pokora, uczciwość, lojalność, prawdomówność - są jak te wielkie przeszkolone okna o które rozbijają się głupie małe ptaszki. Rozbijamy się o szkło miłości, szkło prawdy, walcząc rozpaczliwie, aby dotrzeć tam, dokąd nigdy nie dotrzemy, stać się takimi, jakimi nigdy nie będziemy.

Życie jest krótkie, wszyscy umrzemy, należy więc korzystać z przyjemności póki się da.

Nie chciał żadnego "dopóki śmierć nas nie rozłączy", nie chciał niczego krótszego niż wieczność.

Życie byłoby łatwiejsze, gdyby rządził nim zdrowy rozsądek, czasem jednak łatwa droga nie wydaje się drogą właściwą.

Czarny wiatr z czarnego nieba. Czarne okna w domu. Czy mieszka tam wiatr?

Myślę, że najlepszym sposobem, aby żyć normalnie - i pewnie długo - jest słuchać wszystkiego, co mówią ci faszyści od zdrowego żywienia, a potem robić coś wręcz przeciwnego.

Był graczem, a nie hazardzistą. Wolał architekturę reguł od dżungli ślepego trafu.

Czasem łapał się na myśli, że ciężko być sadystą w epoce, kiedy samookaleczenie jest ostatnim krzykiem mody.

W epoce, kiedy fałszerstwa, oszustwa i najzwyklejsze łgarstwa stanowiły podstawową walutę w społeczeństwie, często znajdował więcej prawdy w fikcji niż w kubłach pomyj pełnych naukowych analiz.

Burza ucichła w końcu sama z siebie, ponieważ taki już jest charakter tych dziwnych czasów, że po każdym strasznym wydarzeniu, niezależnie od jego bezprecedensowego wymiaru i grozy, następuje nieuchronnie kolejne straszne wydarzenie, jeszcze bardziej niezwykłe i przerażające.

Strach i przyjemność łączą się ze sobą.