Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rodzicielstwo to jest sposób towarzyszenia dzieciom i uczenie ich kierowania swym życiem z radością, niezależnie i w poczuciu bezpieczeństwa.

Ostatnim etapem ćwiczenia, które rodzice wykonują na kartkach, jest wypisanie, czego się nauczyli i co osiągnęli przez to, że zostali ukarani [w dzieciństwie - mój przypis]. Najczęściej odpowiadają, że niczego. Uczucie, jakie najczęściej wymieniają, to ból, lęk lub gniew.
Warto wspomnieć w tym miejscu, jakie są skutki lęku przeżywanego notorycznie przez dzieci, wobec których stosuje się surowe kary.Lęk utrudnia percepcję, prowadzi do zaburzenia procesów poznawczych, logicznego myślenia, koncentracji uwagi, a zatem w dalszej perspektywie kłopotów w nauce, gorszego startu w szkole, zaburzeń w relacjach koleżeńskich. Trudno odnaleźć tu jakąkolwiek wartość, która miałaby przyczynić się do rozwoju dzieci.

Jednak drugie pytanie: "Na podstawie jakich motywów chcecie, by dzieci robiły to, co chcecie, by robiły", ujawnia bezsens kar i nagród. Zazwyczaj rodzice odpowiadają, że zależy im na dobru, na wzroście i rozwoju dzieci. Tymczasem motywacja, jaką mają dzieci karane lub nagradzane, ma niewiele wspólnego z tymi wartościami. Tym, co skłania je do zmiany zachowań, jest wówczas lęk lub dążenie do doraźnej satysfakcji z wygranej.