Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W tym piekielnie drogim kraju, ale też samotnym, odludnym i melancholijnym, jakim jest Islandia, dokąd może już nigdy nie wrócisz, gdy stoisz pośród smaganych wiatrem pól lawy i oglądasz zielony taniec na niebie - nic nie ma i nie powinno mieć znaczenia. Tym bardziej twoje rozczarowanie.

Według wielu poznanych przez nas Islandczyków, na końcu świata - jak często określa się na północy zachód Islandii - znaleźć można wszystko, choć nie ma tu prawie niczego.

To nie jest kraj dla ludzi o delikatnej skórze. Jeśli ktoś ma skłonności do depresji, nie lubi ciemności i deszczu, to dajemy takiemu komuś najwyżej rok. Islandia zweryfikuje wszystko, co ze sobą przywiozłeś: nadzieje, obawy, zapas gotówki, nawet miłość. Jeśli będziesz się wahać, ten kraj nie da ci szans.

Helena , podobnie jak jej matka, nie do końca wierzy w materialny byt elfów. Uważa, że to one właśnie są naturą, jej personifikacją, sercem i głosem.

Kamienie tu mówią. Szepczą i czasami śpiewają, trzeba tylko posłuchać.

Luksus zaczyna się tam, gdzie kończy się zasięg telefonów.

Surtsey, Elliðaey i Heimaey mogłyby śmiało odzwierciedlać kolejno: fascynację, ucieczkę i żywioł. Łączy je znacznie więcej niż wulkaniczne pochodzenie, izolacja, nieskazitelna natura czy trudna pogoda. Vestmannaeyjar jest wyjątkowe, a przetaczające się pory roku przez jedyną zamieszkaną wyspę nie tylko determinują codzienność, ale przede wszystkim na nowo definiują pojęcie klaustrofobii.