Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Są ludzie, którzy narzekają na brak przygód. Ja ich mam zawsze nadmiar. Albowiem tylko obojętnych na zło przygoda omija.

- Czeka nas długi marsz, a pani jest w pantoflach, które nadają się jedynie do tańca na parkiecie. Pani jest damą, prawda? A dama to taka osoba, przed którą trzeba otwierać drzwiczki w samochodzie, przenosić przez strumień i w ogóle są z nią ciągłe kłopoty. Naprawdę, nikt nie będzie miał czasu, aby się panią zajmować.
(...)
Sosnowa Igiełka popatrzyła na Krwawą Mary z ogromną wyższością.
- Wydaje mi się, że pani mało wie o prawdziwych damach – stwierdziła słodko. – Mężczyźni otwierają przed nami drzwiczki samochodów, ale gdy samochód się zepsuje, potrafimy go pchać tak samo jak inne. Być może należy nas przenosić przez strumień, ale gdy zachodzi konieczność, gotowe jesteśmy przepłynąć jezioro. Albowiem nie zdarza się, aby prawdziwa dama porzuciła mężczyznę w trudnej chwili.

Nie lubi się człowieka, którego się skrzywdziło. Bo stanowi on wyrzut sumienia.

Jeśli chce się zwyciężyć swoich wrogów, trzeba mieć broń równie dobrą, a nawet lepszą.

- No tak, to rzeczywiście wielka zaleta - przytaknęła Krwawa Mary. - Powiedzcie sami, jak długo zwykła dziewczyna może przysłuchiwać się takim oto rozmówkom: „Czy mój brat, Szara Sowa, myśli podobnie jak i ja? Czy mój brat Winnetou widzi na horyzoncie jakieś dziwne blade twarze? Niech mój brat Szara Sowa pamięta, że wszystkie skwaw mają podwójne języki”. A przecież ci panowie mają już po trzydziestce. Inni mężczyźni w ich wieku są już żonaci, mają dzieci, a oni ciągle bawią się w Indian. A wiecie dlaczego? Bo to łatwiejsze niż ponosić odpowiedzialność za czyjś los, za szczęście ukochanej kobiety.

-Ukradł psa? - Elisabeth zamrugała powiekami - Pan wybaczy, ale ja nic nie rozumiem.
-Nareszcie - stwierdziłem.
-Co nareszcie?
-Nareszcie pani nic nie rozumie. Bo do tej pory pani wszystko rozumiała i dlatego nie mogłem niczego wyjaśnić. Teraz jednak nie mam już na to czasu.