Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pisanie jest jak całowanie, tyle że bez ust. Pisanie jest całowaniem głową.

Zamykam oczy. Nie muszę wiedzieć, jak wygląda. Chcę tylko wdychać jej zapach, całować i czuć ją, całkiem blisko. Śmieję się ze szczęścia.

Jestem takim typem człowieka: muszę zakładać najgorsze, żebym umiała wytworzyć w sobie system obronny, dzięki któremu później łatwiej zniosę, gdyby się to urzeczywistniło.

,,Bliskość to nie skracanie dystansu, tylko jego pokonanie

Komunikujemy się w przestrzeni bez powietrza".

Kto zapła­ci nam za czas, który spędzamy tu ze sobą (bez siebie)?

Nie wolno nigdy myśleć o stracie. Już na samą myśl coś się traci.

Produkujemy wirtualne fantasmagorie, tworzymy wzajemnie iluzjonistyczne portrety pamięciowe.Zadajemy pytania, których urok polega na tym że nie padają na nie odpowiedzi".

Jeżeli jeszcze raz sobie wmówisz, że nie potrafisz beze mnie żyć, a ja wciąż jeszcze będę przekonany, że nie potrafię żyć bez ciebie, to... udowod­nimy sobie, że jest wręcz przeciwnie.

Ciarki mnie przechodzą na myśl o zagłębia­niu się w szczegóły.

Jest Pan więc mężczyzną, który potrafi interesować się kobietą tylko na początku i na końcu: kiedy chce ją do­ stać i na chwilę przed tym, kiedy ostatecznie ją traci. Czas pomiędzy — nazywany również byciem razem — jest dla Pana zbyt nudny lub zbyt męczący, albo taki i taki. Prawda?

Pisanie jest całowaniem głową.

Bliskość to nie skrócenie dystansu, tylko
jego pokonanie. Napięcie to nie brak doskonałości, tylko stałe żeglowanie ku niej i powtarzalne trzymanie się jej.

Dzień dobry. Widzi Pan, drogi Leo, tak rozpoczyna się dobry dzień! Otwieram skrzynkę pocztową i widzę wiadomość od Leo. Wczoraj: zły dzień. Nie było maila od Leo. Nic nie było. W ogóle nic. Ani nawet śladowych ilości Leo. Co zrobić z takim dniem?

Jestem takim typem człowieka: muszę zakładać najgorsze, żebym umiała wytworzyć w sobie system obronny, dzięki któremu później łatwiej zniosę, gdyby się to urze­czywistniło.

Wie, że innym nie zawsze może pokazać się takim, jakim jest się naprawdę, kłębkiem humorów, kontenerem zwątpienia we własne siły, kompozycją niezgodności.