Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nic w tym niezwykłego, jeśli łączą się z sobą dwa obce ciała. Zdarza się też czasem symbioza dusz. Ale tysiąc raz rzadszym zjawiskiem jest symbioza ciała z własną duszą i zespolenie się ich we wspólnej namiętności. Ale i to zdarza się czasami, kiedy człowiek kocha naprawdę; chyba tak; wierzę w to i nadal chcę w to wierzyć.

Nic w tym niezwykłego, jeśli łączą się z sobą dwa obce ciała. Zdarza się też czasem symbioza dusz. Ale tysiąc raz rzadszym zjawiskiem jest symbioza ciała z własną duszą i zespolenie się ich we wspólnej namiętności. Ale i to zdarza się czasami, kiedy człowiek kocha naprawdę; chyba tak; wierzę w to i nadal chcę w to wierzyć.

Po telefonie Michaela dużo myślałem o miłości. O tej, dla której wszystko stawia się na jedną kartę i o tej, dla której nie robi się nic, pozwalając jej umrzeć. A przecież nie musi być tak skrajnie, może być inaczej. Ile czasu musi upłynąć w życiu człowieka, aby zrozumiał, że miłość trzeba pielęgnować? (...) Przypomniało mi się w tym momencie zdanie, które zawsze wraca, gdy myślę o miłości. Kiedyś zapytano księdza Jana Twardowskiego, jak powinno pielęgnować się miłość. Odpowiedział: 'Jak dziecko, żeby nie zaziębiła się, nie zwariowała i nie uciekła.'.

Po telefonie Michaela dużo myślałem o miłości. O tej, dla której wszystko stawia się na jedną kartę i o tej, dla której nie robi się nic, pozwalając jej umrzeć. A przecież nie musi być tak skrajnie, może być inaczej. Ile czasu musi upłynąć w życiu człowieka, aby zrozumiał, że miłość trzeba pielęgnować? (...) Przypomniało mi się w tym momencie zdanie, które zawsze wraca, gdy myś...

Ciekawe, swoją drogą, dlaczego to ludziom, o pardon, kobietom, nie wyskakują z głowy tak pouczające opowieści jak "Madame Bovary" albo "Anna Karenina", tylko zaraz: "Tristan i Izolda" czy "Romeo i Julia", którzy łajdaczyli się do wstrząsająco pięknej śmierci zamiast, jak to naprawdę bywa, do znudzenia i frustracji?

Ciekawe, swoją drogą, dlaczego to ludziom, o pardon, kobietom, nie wyskakują z głowy tak pouczające opowieści jak "Madame Bovary" albo "Anna Karenina", tylko zaraz: "Tristan i Izolda" czy "Romeo i Julia", którzy łajdaczyli się do wstrząsająco pięknej śmierci zamiast, jak to naprawdę bywa, do znudzenia i frustracji?

A drogi prowadzą zawsze do ludzi.

A drogi prowadzą zawsze do ludzi.

Każdy człowiek jest swoistą zagadką. Problem w tym, że jesteśmy zagadką nie tylko dla innych, ale także dla siebie.

Każdy człowiek jest swoistą zagadką. Problem w tym, że jesteśmy zagadką nie tylko dla innych, ale także dla siebie.

Nieważne - żyjesz czy umarłeś, czy płacisz podatki, czy tańczysz na rozgrzanej słońcem plaży nad oceanem, a potem kochasz się leżąc na piasku. Tu królują cisza i wiatr, które pozostaną długo po twojej śmierci.

Nieważne - żyjesz czy umarłeś, czy płacisz podatki, czy tańczysz na rozgrzanej słońcem plaży nad oceanem, a potem kochasz się leżąc na piasku. Tu królują cisza i wiatr, które pozostaną długo po twojej śmierci.

Nasi historycy twierdzą, że w dekadzie poprzedzającej kryzys lat 2008-2025 loterie były popularną wśród klasy średniej rozrywką. Można domniemywać, że już wówczas zdawano sobie sprawę, że jedyną prawdziwą radością w życiu człowieka może być otrzymanie od losu kwoty pozwalającej pogardzać swoimi bliźnimi.

Nasi historycy twierdzą, że w dekadzie poprzedzającej kryzys lat 2008-2025 loterie były popularną wśród klasy średniej rozrywką. Można domniemywać, że już wówczas zdawano sobie sprawę, że jedyną prawdziwą radością w życiu człowieka może być otrzymanie od losu kwoty pozwalającej pogardzać swoimi bliźnimi.

Pieniądze niewiele maja wspólnego z życiem w szczęściu,trudno się z tym nie zgodzić,ale jednak sprawiają,ze żyje się wygodniej,gdy gonisz za szczęściem.

Pieniądze niewiele maja wspólnego z życiem w szczęściu,trudno się z tym nie zgodzić,ale jednak sprawiają,ze żyje się wygodniej,gdy gonisz za szczęściem.

Kupującemu nie wolno powiedzieć, ile ma przy sobie pieniędzy. Równie dobrze mógłbyś wręczyć handlarzowi portfel i wysypać z kieszeni drobne na podłogę. Jeśli nie umiesz kłamać, milcz! To pierwsza zasada uczciwego handlu.

Kupującemu nie wolno powiedzieć, ile ma przy sobie pieniędzy. Równie dobrze mógłbyś wręczyć handlarzowi portfel i wysypać z kieszeni drobne na podłogę. Jeśli nie umiesz kłamać, milcz! To pierwsza zasada uczciwego handlu.