Człowiek nie umiera, gdy świat trwa nadal. Jego imię ginie w zapomnieniu, lecz jego oddech nadal porusza wierzchołkami sosen; dźwięk słów, które wypowiedział, odbija się echem w przestrzeni; jego myśli stają się naszym dziedzictwem; jego namiętności dały nam życie; jego radości i troski są też naszym udziałem, a śmierć, przed którą uciekał przerażony, czeka i na nas. Zaprawdę, wszechświat jest pełen duchów, ale nie tych spowitych całunem cmentarnych widziadeł, lecz niezniszczalnych elementów indywidualnego życia, które, ponieważ kiedyś istniały, nie mogą umrzeć.

Człowiek nie umiera, gdy świat trwa nadal. Jego imię ginie w zapomnieniu, lecz jego oddech nadal porusza wierzchołkami sosen; dźwięk słów, k...

Moim zdaniem jednak najpiękniejszy nawet widok wymaga obecności człowieka, jeśli obraz ma być doskonały. (...) Rajski ogród był niewątpliwie piękny przed stworzeniem człowieka, ale stał się z pewnością piękniejszy, gdy pojawiła się w nim Ewa.

Moim zdaniem jednak najpiękniejszy nawet widok wymaga obecności człowieka, jeśli obraz ma być doskonały. (...) Rajski ogród był niewątpliwie...

Powiedz mu, że czasem tak się czułam, jakby jakiś ptak zamieszkał w mej piersi, który pewnego dnia wyfrunąłby stąd i gdzie indziej śpiewał.

Powiedz mu, że czasem tak się czułam, jakby jakiś ptak zamieszkał w mej piersi, który pewnego dnia wyfrunąłby stąd i gdzie indziej śpiewał.