Milcz! Nie mówi się prawdy, lecz bez słów się śpiewa. Kłamie ten, co zna słowa, a nut nie pamięta.

Milcz! Nie mówi się prawdy, lecz bez słów się śpiewa. Kłamie ten, co zna słowa, a nut nie pamięta.

- Mój chłopaczku, jesteś ślicznym domem, gdzie mieszkają same moje autoportrety. I twoje usteczka, którym się oddaję w obronę. Kochasz i mówisz, mówisz i całujesz, a ja ci dam wszystko na zawsze. Mój chłopaczku, jesteś pudełeczkiem na moje serce. Pudełeczko najdroższe, od ciebie nabieram zapachu. Dzisiaj już wszystko mieszka w Tobie, i ja, i wiersze. Kochasz i to jest mój dom, w którym rozkładam swoje książki na zawsze." Dla Wandy

- Mój chłopaczku, jesteś ślicznym domem, gdzie mieszkają same moje autoportrety. I twoje usteczka, którym się oddaję w obronę. Kochasz i mów...

I nigdy tak kartofel podany do stołu Nie nęcił jak ten właśnie, z przyswędem i węglem, Łapczywie wytrącony patykiem - pocięglem Z siwej, gorącej mąki leśnego popiołu. Z dłoni go w dłoń przerzucać ! dmuchać bo gorący ! Parzy obłuskiwaną spieczoną łupiną ! Tknąć w sól z papierka ! wchłonąć w usta chuchające, Żeby się na skaczącym języku rozpłynął !

I nigdy tak kartofel podany do stołu Nie nęcił jak ten właśnie, z przyswędem i węglem, Łapczywie wytrącony patykiem - pocięglem Z siwej, go...