Piękno poznaje się po uczynkach.

Piękno poznaje się po uczynkach.

Ozma krzyknęła głośno: – Niech nam się ukaże król Gnomów! Nikt nie odpowiedział, tylko Gnomy przemykające się gdzieś wysoko zaśmiały się szyderczo. – Nie powinnaś rozkazywać królowi Gnomów – powiedział Tiktak – nie jest przecież twoim poddanym. Ozma zawołała więc znowu: – Proszę cię, królu Gnomów, zechciej się nam ukazać! Odpowiedział jej szyderczy śmiech, a Gnomy dalej, jak mgliste cienie, migały wśród urwistych skał to tu, to tam. — Spróbuj jeszcze pokorniej — rzekł Tiktak (…) Ozma spojrzała dumnie na otaczających ją przyjaciół. – Czy chcecie, żeby wasza władczyni błagała złośliwego Gnoma? – spytała – Czy Ozma z Krainy Oza ma się upokorzyć przed stworem, który się kryje w podziemiach? – Nie! Nie! – krzyknęli wszyscy wielkim głosem. A Strach na Wróble dodał: – Jeżeli nie przyjdzie dobrowolnie, wygrzebiemy go z nory jak szczura i przełamiemy jego upór. Ale nasza ukochana władczyni powinna dbać o swoją godność tak jak ja. – A ja się nie lękam zniżyć do błagalnej prośby – rzekła Dorota – Jestem tylko małą dziewczynką z Kansas, a u nas w domu mamy tyle godności, że sami nie wiemy, co z nią robić. Ja wezwę króla Gnomów. Zrobiła krok naprzód i rzekła: – Błagam cię, królu Gnomów, racz przyjść do nas! Gnomy znowu wybuchnęły śmiechem. Ale w górach rozległ się głuchy grzmot i w mgnieniu oka wszystkie stworki zamilkły i zniknęły im z oczu. Po czym rozwarło się wejście ukryte w skale i mrukliwy głos zawołał: – Wejdźcie!

Ozma krzyknęła głośno: – Niech nam się ukaże król Gnomów! Nikt nie odpowiedział, tylko Gnomy przemykające się gdzieś wysoko zaśmiały się szy...