Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Robiłam do tej książki trzy podejścia. Za pierwszym nie mogłam się odnaleźć, bo pierwszy tom czytałam po hiszpańsku, a drugi już po polsku i większość imion i nazw miejsc była zmieniona... Nic mi się wówczas nie zgadzało. Wszystkie dziewczyny z Góry Zniszczenia były dla mnie zupełnie nowe, obce. Przy drugim podejściu pokonała mnie wersja elektroniczna. Zawsze jakoś trudniej mi się czyta na czytniku niż mając papierową wersję, więc niby czytałam, ale jak się nadarzała okazja, wolałam rozpocząć nową książkę, tylko dlatego, że była to wersja papierowa. Ale jak to mówią, do trzech razy sztuka; za trzecim razem udało się do końca przeczytać "Królową ruin" i była nawet tak samo dobra jak pierwsza część. Co prawda zakończenie początkowo wydało mi się zbyt cukierkowe, ale właściwie nie jest to zakończenie typowe, w stylu żyli długo i szczęśliwie. Wciąż można by tam coś jeszcze dopowiedzieć.