Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znowu manga, która cierpi na syndrom epickości, co jest kuriozalne, gdy fabuła opiera się na dwóch skazańcach zesłanych na odosobnienie. Japońskie kompleksy są dla mnie niezrozumiałe: z kameralnych opowieści chcą uczynić wielkie widowiska, a wiele scen przepisywać z europejskiej kultury, przez co tworzą breję, która rozłazi się w szwach, a to, co wydawało się zaletą - potrafi stać się przekleństwem dla mangaki. Wzorowany na niemieckim eksperymencie o ludziach zamkniętych w pomieszczeniu szybko zmienia się w jakiś nadnaturalny thriller, przez co cierpi realistyczne podejście do izolacji, a wkraczają niebezpieczne japońskie odchyły - wrzucając niepasujące elementy Sci-fi, czarodziejskie moce i całkowicie nieprawdopodobne zwroty akcji, jak w podrzędnym serialu na TVN-ie. Wstyd! Graficznie się broni, ale z każdą stroną miałem dość...