Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nawet będąc fanem snookera, trudno ocenić tę książkę szczególnie pozytywnie. Zważywszy na charakter Davisa i jego aurę ambasadora sportu, że było co oczekiwać sensacji, dramatyczności czy kontrowersji. Tyle że z tej książki, najnormalniej w świecie, zionie nudą i dłużyznami. Oczywiście uzyskujemy jako takie pojęcie o drodze mistrza do chwały, dość ładnie Davis ukazuje rosnącą moc snookera i jego ogromną popularność w UK w latach 80-tych, mamy też wgląd za kulisy sportu (acz tu pozostaje spory niedosyt). Wszystko to nie równoważy jednak faktu, że otrzymaliśmy książkę monotonną, ze zbyt małą ilością angielskiego humoru (którego Davis ma akurat pod dostatkiem) i dość powierzchowną. Miejscami zmienia się ona w dziennik wyników "w turnieju takim a takim pokonałem tego z wynikiem X, tamtego z wynikiem Y, czułem się niepokonany/źle, a w finalnym frejmie wbiłem żółtą po bandzie, ale zatrzymała się za daleko, bla bla bla. Żaden pisarz z Davisa, ale miło że próbował. Dla fanów mistrza - pozycja obowiązkowa, dla fanów sportu - do rozważenia.