Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Konstrukcja tej publikacji nie przypadła mi do gustu. Czytałam i zastanawiałam się, z jakim gatunkiem mam tu do czynienia, bo określenie tego wcale nie jest takie oczywiste. Czy to powieść? Bynajmniej. Nie pasuje mi przypisanie tego miana "Projektowi" Może bardziej literatura faktu? Chociaż wiele tu składników teoretycznie podchodzących do stanu ciąży to też do końca nie można tak jej klasyfikować. Trudno mi ją również nazwać poradnikiem. Jest bardziej opisem przeżyć ciężarnej od poczęcia, a raczej chwili uświadomienia sobie,że spodziewa się dziecka aż po czas pierwszych miesięcy zaznajamiania się z maleństwem. Cały czas Lisa próbuje też ogarnąć swoje uczucia, zmiany, jakie w niej zachodzą cieleśnie i mentalnie. Jednakże "Projekt" jest przede wszystkim opisem precyzyjnego modelu biologicznego rozwoju zawierającym szereg statystycznych informacji. Nie podoba mi się sposób spisywania tych relacji. Suche i bezbarwne. Momentami jakbym studiowała artykuły nad badaniami dotyczącymi zasadniczych kwestii. Przytłaczanie odbiorcy statystykami, omawianie, jak to od strony komórkowej dochodzi do zapłodnienia naprawdę mało mnie interesowało. Momentami, boleśnie szczegółowo omówione czynniki psychosomatyczne, zmiany na poziomie hormonalnym u kobiety i chromosomowym u płodu, wygląd w poszczególne fazy rozwoju płodu itd. Skupianie się na biologicznych procesach zachodzących u ciężarnej ogólnie, a na marginesie podawane to co miało miejsce w przypadku narratorki. Harper zaaplikowała czytelniczkom rodzaj wykładu zamiast swoistego opisu przemian i przeżyć w jakże ważnym dla siebie momencie. Przyszłe matki to może przytłoczyć, a nie pomóc w zrozumieniu co się z nimi dzieje podczas wielopłaszczyznowych przemian.