Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczynając czytać tą książkę byłam miło nastawiona i przez kilka rozdziałów była interesująca i można było dowiedzieć się wielu ciekawostek. Najlepsze fragmenty, to momenty gdy przygotowywali się i jak odkryli słynny statek. Jedynie co było interesujące to właśnie opisy związane z Titanic'kiem i oceanami. Czytało się dobrze, ale odkrywanie od jednego wraku do drugiego było za szybkie. Nie można było wejść w to głębiej. To co bardzo nie podobało mi się w książce to główny bohater, czyli Robert Ballard. Szalenie irytujący i ta jego pycha! Nawet brak szacunku usprawiedliwiał tym, że on nie daje się zamknąć w klatce i myśli nieszablonowo. Najgorsze dla mnie było to jak potraktował swoją byłą żonę; żadnej ale to żadnej wdzięczności dla niej za spędzone lata, za to gdy on miesiącami nie bywał w domu, to na jej barki spadało wychowywanie ich wspólnych synów. Twierdził że ona nie potrafiła zrozumieć jego pasji, że jeżeli nie fascynowało jej, to co jego, to nic ich nie łączy i był z nią tylko ze względu na dzieci, aby miały pełną rodzinę póki nie będą pełnoletni! A to że wziął ją za żonę jako pocieszenie, z braku laku bo co rodzina powie, bo brat już ma żonę to zapomniał. Był z dziewczyną z wyższych sfer, która jednak zerwała z nim zaręczyny i poznał inną skromną, której zależało na założeniu rodziny, która naprawdę go kochała i z nią wziął ślub i tak potem nieładnie obsmarował w książce! Nie chcę spojlerować. Powiem tylko że po rodzinnej tragedii gdy minął ledwo rok wziął rozwód i szybko znalazł sobie inną i z nią się ożenił, a byłą żonę pozostawił samą z tragedią i nawet się nie interesował co u niej. Dla mnie śliski koleś, może jako naukowiec jest wielki ale jako człowiek to zwykły gbur i cham. Aż się naprawdę zdenerwowałam czytając fragmenty o jego życiu osobistym.