Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 19 kwietnia 2024LubimyCzytać328
- ArtykułyPrzeczytaj fragment książki „Będzie dobrze” Aleksandry KernLubimyCzytać1
- Artykuły100 najbardziej wpływowych osób świata. Wśród nich pisarka i pisarz, a także jeden PolakKonrad Wrzesiński1
- ArtykułyPięknej miłości drugiego człowieka ma zaszczyt dostąpić niewielu – wywiad z autorką „Króla Pik”BarbaraDorosz2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
José Bové
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Jos%C3%A9_Bov%C3%A9_-_Meeting_in_Toulouse_for_the_2007_French_presidential_election_0188_2007-04-18_cropped.jpg
1
7,0/10
Pisze książki: nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.)
Urodzony: 1953 (data przybliżona)
Joseph (José) Bové, ur. 11 czerwca 1953 w Talence[1]) – francuski polityk, rolnik i działacz związkowy oraz alterglobalistyczny. Poseł do Parlamentu Europejskiego VII kadencji.
Będąc synem naukowców, spędził część swego dzieciństwa na Uniwersytecie w Berkeley. Po powrocie rodziny do Francji uczył się w szkole katolickiej, z której został wykluczony w 1968. Podjął studia filozoficzne na Uniwersytecie w Bordeaux. Wkrótce zaangażował się w działania popierające rolników w Larzac protestujących przeciwko planom rozbudowy bazy wojskowej. W tym okresie starał się uniknąć obowiązku służby wojskowej, ukrywał się z tego powodu w gospodarstwie położonym w trudno dostępnym regionie Pirenejów. W 1976 został skazany na karę 3 tygodni pozbawienia wolności za nielegalne niszczenie dokumentów wojskowych związanych z budową w Larzac[2]. Zawodowo zajął się rolnikiem. W 1987 zakładał związek zawodowy Konfederacja Rolnicza, od 200 do 2004 pełnił funkcję rzecznika tej organizacji[2]. Był również jednym z inicjatorów powołania inicjatywy ATTAC[3]. Jest znany z różnych aktów nieposłuszeństwa obywatelskiego, z których część doprowadziła do wszczynania przeciwko niemu postępowań karnych. Dokonał m.in. zniszczenia budowy restauracji McDonald's w Millau[4] (12 sierpnia 1999),co motywował protestem przeciwko wprowadzeniu przez USA cła zaporowego na ser Roquefort (ze strony USA był to odwet za europejski zakaz importu wołowiny z hormonami). Zaangażował się w protesty przeciwko uprawom GMO, za skoszenie pola z roślinami genetycznie zmodyfikowanymi w 2002 przez 6 tygodni odbywał karę pozbawienia wolności. W 2003 za niszczenie mienia został skazany po raz kolejny. Orzeczono karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, został zwolniony po niespełna 6 tygodniach na skutek ułaskawienia, jakie z okazji 14 lipca zastosował wobec niego prezydent Jacques Chirac[2]. W 2007 jako bezpartyjny kandydat w wyborach prezydenckich. Przegrał w pierwszej turze głosowania, otrzymując 483 008 (1,33%) głosów i zajmując 10. miejsce wśród 12 kandydatów[5]. Był jednym z organizatorów komitetu wyborczego Europa Ekologia. Z jego ramienia w wyborach w 2009 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego VII kadencji. Przystąpił do frakcji Zielonych i Wolnego Sojuszu Europejskiego, powołano go na wiceprzewodniczącego Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi[1]. W 2010 został członkiem nowo utworzonej francuskiej partii pod nazwą Europa Ekologia – Zieloni. W 2011 był nominowany do nagrody MEP Awards dla najbardziej pracowitych posłów w kategorii Polityka Regionalna[6].
Będąc synem naukowców, spędził część swego dzieciństwa na Uniwersytecie w Berkeley. Po powrocie rodziny do Francji uczył się w szkole katolickiej, z której został wykluczony w 1968. Podjął studia filozoficzne na Uniwersytecie w Bordeaux. Wkrótce zaangażował się w działania popierające rolników w Larzac protestujących przeciwko planom rozbudowy bazy wojskowej. W tym okresie starał się uniknąć obowiązku służby wojskowej, ukrywał się z tego powodu w gospodarstwie położonym w trudno dostępnym regionie Pirenejów. W 1976 został skazany na karę 3 tygodni pozbawienia wolności za nielegalne niszczenie dokumentów wojskowych związanych z budową w Larzac[2]. Zawodowo zajął się rolnikiem. W 1987 zakładał związek zawodowy Konfederacja Rolnicza, od 200 do 2004 pełnił funkcję rzecznika tej organizacji[2]. Był również jednym z inicjatorów powołania inicjatywy ATTAC[3]. Jest znany z różnych aktów nieposłuszeństwa obywatelskiego, z których część doprowadziła do wszczynania przeciwko niemu postępowań karnych. Dokonał m.in. zniszczenia budowy restauracji McDonald's w Millau[4] (12 sierpnia 1999),co motywował protestem przeciwko wprowadzeniu przez USA cła zaporowego na ser Roquefort (ze strony USA był to odwet za europejski zakaz importu wołowiny z hormonami). Zaangażował się w protesty przeciwko uprawom GMO, za skoszenie pola z roślinami genetycznie zmodyfikowanymi w 2002 przez 6 tygodni odbywał karę pozbawienia wolności. W 2003 za niszczenie mienia został skazany po raz kolejny. Orzeczono karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, został zwolniony po niespełna 6 tygodniach na skutek ułaskawienia, jakie z okazji 14 lipca zastosował wobec niego prezydent Jacques Chirac[2]. W 2007 jako bezpartyjny kandydat w wyborach prezydenckich. Przegrał w pierwszej turze głosowania, otrzymując 483 008 (1,33%) głosów i zajmując 10. miejsce wśród 12 kandydatów[5]. Był jednym z organizatorów komitetu wyborczego Europa Ekologia. Z jego ramienia w wyborach w 2009 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego VII kadencji. Przystąpił do frakcji Zielonych i Wolnego Sojuszu Europejskiego, powołano go na wiceprzewodniczącego Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi[1]. W 2010 został członkiem nowo utworzonej francuskiej partii pod nazwą Europa Ekologia – Zieloni. W 2011 był nominowany do nagrody MEP Awards dla najbardziej pracowitych posłów w kategorii Polityka Regionalna[6].
7,0/10średnia ocena książek autora
1 przeczytało książki autora
6 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma