Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tomik poezji Łukasza Kuźniara wprawił mnie w prawdziwe zakłopotanie. A raczej wiek poety sprawił, że zapłonęłam z zazdrości… Z ponad czterdziestu wierszy zamkniętych w tomiku „Everyman” przebija przede wszystkim szczerość i skromność. Poeta wie co chce powiedzieć, zabiera głos, ale nie stawia się na piedestale, nie uważa się za jedynego posiadacza prawdy. A to dla mnie szalenie istotny element każdego przejawu twórczości. Pycha przeczy autentyczności poezji, zabija jej ducha, niszczy piękno. Powstaje skaza, którą można zamaskować, ale i tak będzie widoczna pod światło. Natomiast utwory Kuźniara są po prostu dobre, równe i konkretne. A to wszystko wystarczy, aby uznać jego debiut za więcej niż przyzwoity. Wiersze Łukasza Kuźniara nie oczarowały mnie aż tak, jak na przykład twórczość Rafała T. Czachorowskiego oraz Jacka M. Hohensee, ale ten chłopak jest moją nadzieją na przyszłość! Nasza wrażliwość nieco się rozmija, lecz niesprawiedliwością byłoby gdybym nie doceniła tomiku „Everyman”. Jego talent to dla mnie taki nieoszlifowany diamencik, ale odrobina pracy sprawi, że będzie błyszczał swoim pięknem. Mam nadzieję, że w pełni zasłużone pochwały nie zepsują Kuźniara, a tylko pobudzą go do działania i już wkrótce będę mogła cieszyć się kolejnymi próbkami jego możliwości. A uwierzcie mi, jest na co czekać! Rośnie nam naprawdę zdolny poeta, który namiesza na rodzimym podwórku. Jednak daruję sobie zachwyty i powiem wprost – ale mnie gówniarz wkurza!!! Dwadzieścia trzy lata i debiut poetycki na koncie! Skandal! A tak poważnie, Łukaszu – gratuluję! Szczerze!