Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyznania laureatki pokojowej nagrody Nobla z 2003 r. Pochodzi z Iranu, jest z wykształcenia prawnikiem i opisuje burzliwe losy swojego państwa. Zamach stanu w 1953 r. pozbawił władzy zasłużonego premiera Mosaddegha i jego miejsce zajął szach Reza Pahlavi, niejako z namaszczenia Stanów Zjednoczonych. Matka Shirin nie nosiła chusty, była osobą wykształconą, a Shirin urodziła się w 1947 r. Nierówne traktowanie córki i brata Dżafara, który oczywiście był przyszłością rodziny. W 1965 r. Shirin zaczęła studiować prawo w Teheranie. Był to czas niespokojny, demonstracji studenckich. SAVAK, tajna policja polityczna trzymała więc rękę na pulsie. Wygnano Chomeiniego. W 1970 r. Shirin objęła funkcję sędziego. Niestety dla rodaków była urzędnikiem nielubionego władcy, osobą która sankcjonowała swoją funkcją reżim szacha. Oczywiście autorka piętnuje dyktaturę szacha, z entuzjazmem powitała powracającego ajatollaha, ale nie zdawała sobie sprawy, że tak naprawdę kręci bicz na samą siebie. W końcu po obaleniu szacha zapanował radykalizm religijny i fundamentalizm, a kobietom zakazano piastowania urzędów. Inżynier Dżawad starał się o jej rękę, nawet podjęli się pewnego eksperymentu, oddalenia na miesiąc, by przekonać się, czy łączy ich mocne uczucie. W 1975r pobrali się, a postępowy mąż nie miał nic przeciwko karierze żony. Rewolucyjne nastroje w 1978 r. Wkrótce Shirin poznała gorzkie oblicze zwycięstwa, zredukowano ją, więc nie podejmowała pracy jako stenotypistka gdyż była ona poniżej jej wykształcenia. Zaszła w ciążę, ale nie myślała by dobrowolnie zrzec się stanowiska. Zajęcie ambasady amerykańskiej, wzięcie zakładników oznaczało jawny sprzeciw wobec polityki amerykańskiej i demonstracje siły. Zwolniono ją w 1980 , a atmosfera mizoginii narastała. Znowelizowany kodeks karny otwarcie gwałcił prawa kobiet i w ogóle obywateli. Wtedy Shirin poprzysięgła bronić represjonowanych słabszych, bronić praw maltretowanych dzieci i kobiet, ofiar gwałtów itp. brutalne represje objęły także brata męża Fuada , który za kolportaż ulotek został skazany na 20 lat, a potem w sfingowanym procesie skazany na śmierć za rzekome powiązania z terrorystami. Wojna Iraku z Iranem. Z jednej strony szczęście rodzinne z córkami Nagar i Nargess, z drugiej coraz bardziej absorbująca walka o prawa człowieka. Pójście na emeryturę po 15 letniej karierze sędziego. Zaczęło się od sprawy zgwałconej i bestialsko zamordowanej jedenastolatki , w której imieniu kary dla morderców domagali się rodzice. Piękna opowieść o odwadze, bo sama Shirin gdy zyskała renomę była celem ataków, obawiała się o własne życie, ale jej walka z bezdusznością wymiaru sprawiedliwości doczekała się międzynarodowego uznania, w 2003 uhonorowano ją pokojową nagroda Nobla. Jej uczciwość, bezkompromisowość i walka w obronie bezbronnych zjednują nasz szacunek i sympatię. Przekleństwo „obyś żył w ciekawych czasach” z pewnością jej dotyczy. Bardzo poruszająca lektura.