Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od dziecka lubiłam wszelkiego rodzaju baśniowe historie, w których występuje magia, panują żelazne zasady, rządzą królowie oraz księżniczki, a dobro wygrywa nad złem. Książka Brigid Kemmerer jest rettelingiem "Pięknej i bestii", ale poza zaklętym w potwora księciem, nie ma tu wiele podobieństw. To opowieść znacznie brutalniejsza od tej Disneya. Tak wiele elementów podobało mi się w tej historii, że sama nie wiem, od czego zacząć. Przede wszystkim dużo się działo i choć myślałam, że fabuła będzie przewidywalna, bardzo się myliłam. Autorka co chwilę rzucała bohaterom kłody pod nogi, zaskakując zarówno ich, jak i mnie. Nie spodziewałam się wątku manipulacji politycznej, a dworski klimat, odbudowywanie chwały księcia i trudne wybory bohaterów, pochłonęły mnie bez reszty. Podobnie jak wszelkie wątki militarne i sceny, w których pojawiała się broń. Brigid Kemmerer stworzyła własną wizję klątwy, która odcisnęła potężne piętno na Rhenie, ale nie tylko on na tym ogromnie ucierpiał. Wiele stracili też jego poddani, gdy bezlitosna bestia pojawiała się raz na jakiś czas, zbierając żniwa z ludzi i rozszarpując ich na małe kawałeczki. Świetnie skonstruowani bohaterowie to ogromny atut tej książki. Harper to niezwykle silna kobieca postać, którą z czystym sumieniem mogę orzec jedną z moich ulubionych fikcyjnych postaci. Pomimo tego, że cierpiała na dziecięce porażenie mózgowe, wykazywała się ogromną odwagą. Dobro innych liczyło się dla niej nawet bardziej niż jej własne. Potrafiła na żywo rozbudzić w Rhenie nadzieję na lepsze jutro i inspirowała ludzi na każdym kroku. Rhen z kolei był dużo bardziej złożoną postacią niż mogłoby się wydawać, ale nie będę od nim zdradzać za wiele, lepiej poznać go samemu. Grey to niezwykle oddany przyjaciel księcia i jego strażnik, z pozoru straszny, a wewnątrz zabawny, gotowy do poświęceń i całkowicie oddany. On również odegrał znaczącą rolę w tej opowieści. "A curse so dark and lonely" to historia o oddaniu, trudnych wyborach, znalezieniu motywacji i o tym, jak przekorny może być los. To książka pełna bólu, wyrzutów sumienia Rhena i cierpienia, przez co zapewnia sporą dawkę emocji. Mocne i niejasne zakończenia pozostawia wiele pytań, cisnących się na usta i zmusza do tego, by sięgnąć od razu po kolejny tom. Ogromnie polecam, zwłaszcza fanom "Dworów" Sarah J. Maas.