Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na "Płonące listy" pewnie nie zwróciłbym żadnej szczególnej uwagi, gdyby nie nazwisko autora. 4 lata temu przeczytałem dwie świetne powieści Dana T. Sehlberga, "Mona" i jej kontynuację "Sinon". Te powieści zrobiły na mnie ogromne wrażenie i byłem wręcz nimi zachwycony. Minęło kilka lat i pojawiły się "Płonące listy", ale tym razem to już nie to. Jestem nieco zawiedziony, bo spodziewałem się podobnej dramaturgii, jak w poprzednich powieściach tego autora. Ale tego trochę zabrakło. "Płonące listy" to opowieść o zagubionym wydawcy literackim, Niklasie Forsie, którego żona ginie w katastrofie samolotu w Indiach. Zrozpaczony, szuka jakiegoś wytłumaczenia, podświadomego kontaktu, bo przed tym feralnym wyjazdem pokłócił się i rozstał z nią w złych stosunkach. Dowiaduje się o listach, które piszą do swoich bliskich pasażerowie samolotów, którzy wiedzą, że katastrofa jest nieunikniona... Pogrążony w rozpaczy i alkoholu Niklas Fors postanawia odnaleźć taki list, wierząc, że jego żona, Eva, taki napisała. Popada w coraz większą obsesję, niemalże w obłęd i zatracenie. Jego działania stają się autodestrukcyjne, doprowadzają go do granicy obłędu, ale czy uda mu się znaleźć ten list? Pomysł na fabułę być może był niezły, ale zabrakło mi w tej powieści spójnego przekazu, jakiegoś sensownego zamknięcia akcji. Za dużo było psychologii, metafizyki i nie do końca jasnego celu. Czytało się jednak całkiem nieźle, były niezłe momenty, ale z każdym (bardzo długim zresztą) rozdziałem napięcie w moim odczuciu siadało... Celowo nieco streściłem wydarzenia w swojej opinii, by każdy potencjalny czytelnik mógł się zastanowić, czy chce ją przeczytać. Mnie nie urzekła, choć w sumie to mimo wszystko dobra powieść....