Najnowsze artykuły
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
- Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Michał Janocha
Źródło: http://pl.wikipedia.org
Znany jako: bp Michał JanochaZnany jako: bp Michał Janocha
5
7,9/10
Urodzony: 27.10.1959
Urodził się 27 października 1959 roku w Warszawie. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie. W latach 1978-1982 odbył studia historii sztuki w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, ukończone w 1983 roku dyplomem magistra teologii z wyróżnieniem na podstawie pracy Budowle sakralne projektu Władysława Pieńkowskiego z lat 1935-1982 napisanej na seminarium prof. dra hab. Andrzeja K. Olszewkiego.
W latach 1982-1987 studiował filozofię i teologię w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym im. św. Jana Chrzciciela w Warszawie. W 1987 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1988-1990 pracował w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Był komisarzem wystawy Missa in arte polona (IX-X.1993). W 1989 został współzałożycielem miesięcznika społeczno-religijnego „Credo”, którego redaktorem był do 1999 (w latach 1989-1993 redaktorem naczelnym). W 1992 roku rozpoczął pracę w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na stanowisku asystenta. W 1993 roku otrzymał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie historii sztuki na podstawie pracy Ikonografia mszy świętej w średniowiecznej i nowożytnej sztuce polskiej napisanej na seminarium ks. prof. dra hab. Janusza St. Pasierba na ATK. W 1995 roku otrzymał stanowisko adiunkta przy Katedrze Historii Sztuki Nowożytnej. W roku 2002 obronił pracę habilitacyjną na UKSW na podstawie książki Ukraińskie i białoruskie ikony świąteczne w dawnej Rzeczypospolitej. Problem kanonu (Warszawa 2001). W 2004 roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego przy Katedrze Historii Sztuki Bizantyńskiej i Postbizantyńskiej. W roku 2005 został kierownikiem Katedry Historii Kultury Chrześcijańskiego Wschodu. Jest członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Rady Prymasowskiej Budowy Kościołów w Archidiecezji Warszawskiej, Komisji Architektoniczno-Artystycznej przy Kurii Metropolitalnej Warszawskiej oraz konsultorem Rady Episkopatu Polski do spraw Kultury. Od 2000 roku jest jurorem Fundacji im. Ks. Janusza Pasierba. Jest recenzentem 6 prac doktorskich. W latach 1998-2001 uczestniczył z grupą studentów z Koła Naukowego Studentów Historii Sztuki UKSW jako opiekun naukowy w obozach inwentaryzacyjnych poświęconych zabytkom polskiego dziedzictwa kulturowego na Ukrainie (realizacja programu Ministerstwa Kultury oraz Wspólnoty Polskiej). Od 1992 roku organizuje coroczne 9-dniowe zimowe obozy naukowe związane z architekturą i sztuką cerkiewną Polski wschodniej oraz Słowacji Wschodniej. Od 2001 roku organizuje również 40-dniowe letnie obozy naukowe związane z dziedzictwem bizantyjsko-ruskim Europy Wschodniej i Południowej. Dotychczas odbyło się 15 obozów zimowych (m. in. cerkwie Białostocczyzny, Beskidu Niskiego, Chełmszczyzny, Sądecczyzny, rejonu Szarisza) oraz 6 letnich (Złoty Pierścień w Rosji 2001, Ukraina środkowa i Krym 2002, klasztory Rosji Północnej 2003, zabytki sakralne Mołdawii i Rumunii 2004, szlak cyrylometodiański-Bułgaria i Macedonia 2005, szlak wczesnochrześcijański i bizantyński Turcja 2006). W obozach uczestniczą studenci UKSW, UW i innych uczelni. W latach 1990-1996 prowadził badania z zakresu ikonografii przedstawień liturgicznych w polskiej sztuce średniowiecznej i nowożytnej. W latach 1996-2000 kontynuował badania rozpoczęte przez ś.p. ks. prof. Janusza St. Pasierba dotyczące poloników artystycznych w zbiorach watykańskich. Od 1996 roku zajmuje się ikonografią malarstwa bizantyńsko-ruskiego ze szczególnym uwzględnieniem terenów dawnej Rzeczypospolitej oraz szeroko pojętą kulturą chrześcijańskiego wschodu i teologią kultury. Stypendia naukowe: w 1996 w Paryżu i Meudon (stypendium UKSW),w 1997 w Watykanie (stypendium prof. K. Lanckorońskiej),w 1998 w Atenach (stypendium Ecole Française d’Athenes),w 1999 w Chevetogne (Belgia) oraz w 2003 w Bibliotheque Byzantine de College de France w Paryżu (stypendium Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej). Dorobek naukowy: 4 książki (w tym jedna współautorska z ks. J. St. Pasierbem),2 katalogi wystaw i 64 artykuły publikowane w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych i pracach zbiorowych. Udział i prelekcje w 61 krajowych i zagranicznych konferencjach naukowych. Organizator dwóch wystaw muzealnych oraz siedmiu konferencji naukowych. Od 2003 roku współredaktor-wraz z prof. dr. hab. Waldemarem Delugą-czasopisma naukowego Series Byzantina. Studies on Byzantine and Postbyzantine Art. Laureat trzech nagród naukowych. Zajmuje się także popularyzacją sztuki (1 książka i 63 artykuły popularnonaukowe). Od 1993 współpracuje z Polskim Radiem i Telewizją (udział w ok. 55 programach),współautor scenariusza filmu dokumentalnego „Polski Rzym” (reż. Paweł Woldan 1998). NAGRODY NAUKOWE 1. Nagroda Fundacji im. Ks. Janusza St. Pasierba roku 1999 za trzy publikacje z zakresu historii sztuki: książkę „Missa in arte polona”, artykuł „Ars longa ars aeterna” oraz kontynuację i redakcję książki „Polonica artystyczne w zbiorach watykańskich” zainicjowaną i prowadzoną przez ks. Janusza St. Pasierba aż do jego śmierci. 2. Nagroda Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków „Conservator Ecclesiae” roku 2000 za książkę „Polonika artystyczne w zbiorach polskich” oraz za zasługi dla ochrony sztuki sakralnej. 3. Nagroda „Przeglądu Wschodniego”roku 2002 w kategorii autorów krajowych za książkę „Ukraińskie i białoruskie ikony świąteczne w dawnej Rzeczypospolitej. Problem kanonu” . Książki 1. Missa in arte polona. Ikonografia mszy świętej w średniowiecznej i nowożytnej sztuce polskiej, Warszawa: Krupski i s-ka 1998. (recenzja: T. Dziubecki, Barok. Historia- Literatura-Sztuka, VI/2 (12),1999, s. 244-245). 2. Polonika artystyczne w zbiorach watykańskich (współautor: Janusz St. Pasirerb),Warszawa: Krupski i s-ka 2000. (recenzja: J. Wyleżyńska, Barok. HistoriaLiteratura-Sztuka, VIII/1 (13),2000, s.316-319). 3. Ukraińskie i białoruskie ikony świąteczne w dawnej Rzeczypospolitej. Problem kanonu, Warszawa: Wydawnictwo Neriton 2001. 4. Kamedulskie Bielany, z serii Zeszyty Bielańskie, Warszawa: Bielany 2004 5. Ikony w Polsce. Od średniowiecza do współczesności, Warszawa: Arkady 2008. Redakcja katalogów i organizacja wystaw 1. Missa in Arte. Msza Święta w średniowiecznej i nowożytnej sztuce polskiej. Katalog wystawy zorganizowanej pod patronatem Prymasa Polski oraz Ministra Kultury i Sztuki. Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, wrzesień / październik 1993, Warszawa: Akces 1993. redakcja i wstęp 2. Kontemplacja oblicza Chrystusa. Ikona rosyjska i ukraińska od XVIII do pocz. XX w. Katalog wystawy zorganizowanej pod patronatem Prymasa Polski w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym św. Jana Chrzciciela w Warszawie, 21 kwietnia 12 maja 2002, Warszawa: OVO 2002. (redakcja, wstęp i opis części obiektów) oraz kilkadziesiąt recenzji i artykułów.
W latach 1982-1987 studiował filozofię i teologię w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym im. św. Jana Chrzciciela w Warszawie. W 1987 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1988-1990 pracował w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Był komisarzem wystawy Missa in arte polona (IX-X.1993). W 1989 został współzałożycielem miesięcznika społeczno-religijnego „Credo”, którego redaktorem był do 1999 (w latach 1989-1993 redaktorem naczelnym). W 1992 roku rozpoczął pracę w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na stanowisku asystenta. W 1993 roku otrzymał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie historii sztuki na podstawie pracy Ikonografia mszy świętej w średniowiecznej i nowożytnej sztuce polskiej napisanej na seminarium ks. prof. dra hab. Janusza St. Pasierba na ATK. W 1995 roku otrzymał stanowisko adiunkta przy Katedrze Historii Sztuki Nowożytnej. W roku 2002 obronił pracę habilitacyjną na UKSW na podstawie książki Ukraińskie i białoruskie ikony świąteczne w dawnej Rzeczypospolitej. Problem kanonu (Warszawa 2001). W 2004 roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego przy Katedrze Historii Sztuki Bizantyńskiej i Postbizantyńskiej. W roku 2005 został kierownikiem Katedry Historii Kultury Chrześcijańskiego Wschodu. Jest członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Rady Prymasowskiej Budowy Kościołów w Archidiecezji Warszawskiej, Komisji Architektoniczno-Artystycznej przy Kurii Metropolitalnej Warszawskiej oraz konsultorem Rady Episkopatu Polski do spraw Kultury. Od 2000 roku jest jurorem Fundacji im. Ks. Janusza Pasierba. Jest recenzentem 6 prac doktorskich. W latach 1998-2001 uczestniczył z grupą studentów z Koła Naukowego Studentów Historii Sztuki UKSW jako opiekun naukowy w obozach inwentaryzacyjnych poświęconych zabytkom polskiego dziedzictwa kulturowego na Ukrainie (realizacja programu Ministerstwa Kultury oraz Wspólnoty Polskiej). Od 1992 roku organizuje coroczne 9-dniowe zimowe obozy naukowe związane z architekturą i sztuką cerkiewną Polski wschodniej oraz Słowacji Wschodniej. Od 2001 roku organizuje również 40-dniowe letnie obozy naukowe związane z dziedzictwem bizantyjsko-ruskim Europy Wschodniej i Południowej. Dotychczas odbyło się 15 obozów zimowych (m. in. cerkwie Białostocczyzny, Beskidu Niskiego, Chełmszczyzny, Sądecczyzny, rejonu Szarisza) oraz 6 letnich (Złoty Pierścień w Rosji 2001, Ukraina środkowa i Krym 2002, klasztory Rosji Północnej 2003, zabytki sakralne Mołdawii i Rumunii 2004, szlak cyrylometodiański-Bułgaria i Macedonia 2005, szlak wczesnochrześcijański i bizantyński Turcja 2006). W obozach uczestniczą studenci UKSW, UW i innych uczelni. W latach 1990-1996 prowadził badania z zakresu ikonografii przedstawień liturgicznych w polskiej sztuce średniowiecznej i nowożytnej. W latach 1996-2000 kontynuował badania rozpoczęte przez ś.p. ks. prof. Janusza St. Pasierba dotyczące poloników artystycznych w zbiorach watykańskich. Od 1996 roku zajmuje się ikonografią malarstwa bizantyńsko-ruskiego ze szczególnym uwzględnieniem terenów dawnej Rzeczypospolitej oraz szeroko pojętą kulturą chrześcijańskiego wschodu i teologią kultury. Stypendia naukowe: w 1996 w Paryżu i Meudon (stypendium UKSW),w 1997 w Watykanie (stypendium prof. K. Lanckorońskiej),w 1998 w Atenach (stypendium Ecole Française d’Athenes),w 1999 w Chevetogne (Belgia) oraz w 2003 w Bibliotheque Byzantine de College de France w Paryżu (stypendium Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej). Dorobek naukowy: 4 książki (w tym jedna współautorska z ks. J. St. Pasierbem),2 katalogi wystaw i 64 artykuły publikowane w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych i pracach zbiorowych. Udział i prelekcje w 61 krajowych i zagranicznych konferencjach naukowych. Organizator dwóch wystaw muzealnych oraz siedmiu konferencji naukowych. Od 2003 roku współredaktor-wraz z prof. dr. hab. Waldemarem Delugą-czasopisma naukowego Series Byzantina. Studies on Byzantine and Postbyzantine Art. Laureat trzech nagród naukowych. Zajmuje się także popularyzacją sztuki (1 książka i 63 artykuły popularnonaukowe). Od 1993 współpracuje z Polskim Radiem i Telewizją (udział w ok. 55 programach),współautor scenariusza filmu dokumentalnego „Polski Rzym” (reż. Paweł Woldan 1998). NAGRODY NAUKOWE 1. Nagroda Fundacji im. Ks. Janusza St. Pasierba roku 1999 za trzy publikacje z zakresu historii sztuki: książkę „Missa in arte polona”, artykuł „Ars longa ars aeterna” oraz kontynuację i redakcję książki „Polonica artystyczne w zbiorach watykańskich” zainicjowaną i prowadzoną przez ks. Janusza St. Pasierba aż do jego śmierci. 2. Nagroda Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków „Conservator Ecclesiae” roku 2000 za książkę „Polonika artystyczne w zbiorach polskich” oraz za zasługi dla ochrony sztuki sakralnej. 3. Nagroda „Przeglądu Wschodniego”roku 2002 w kategorii autorów krajowych za książkę „Ukraińskie i białoruskie ikony świąteczne w dawnej Rzeczypospolitej. Problem kanonu” . Książki 1. Missa in arte polona. Ikonografia mszy świętej w średniowiecznej i nowożytnej sztuce polskiej, Warszawa: Krupski i s-ka 1998. (recenzja: T. Dziubecki, Barok. Historia- Literatura-Sztuka, VI/2 (12),1999, s. 244-245). 2. Polonika artystyczne w zbiorach watykańskich (współautor: Janusz St. Pasirerb),Warszawa: Krupski i s-ka 2000. (recenzja: J. Wyleżyńska, Barok. HistoriaLiteratura-Sztuka, VIII/1 (13),2000, s.316-319). 3. Ukraińskie i białoruskie ikony świąteczne w dawnej Rzeczypospolitej. Problem kanonu, Warszawa: Wydawnictwo Neriton 2001. 4. Kamedulskie Bielany, z serii Zeszyty Bielańskie, Warszawa: Bielany 2004 5. Ikony w Polsce. Od średniowiecza do współczesności, Warszawa: Arkady 2008. Redakcja katalogów i organizacja wystaw 1. Missa in Arte. Msza Święta w średniowiecznej i nowożytnej sztuce polskiej. Katalog wystawy zorganizowanej pod patronatem Prymasa Polski oraz Ministra Kultury i Sztuki. Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, wrzesień / październik 1993, Warszawa: Akces 1993. redakcja i wstęp 2. Kontemplacja oblicza Chrystusa. Ikona rosyjska i ukraińska od XVIII do pocz. XX w. Katalog wystawy zorganizowanej pod patronatem Prymasa Polski w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym św. Jana Chrzciciela w Warszawie, 21 kwietnia 12 maja 2002, Warszawa: OVO 2002. (redakcja, wstęp i opis części obiektów) oraz kilkadziesiąt recenzji i artykułów.
7,9/10średnia ocena książek autora
36 przeczytało książki autora
50 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Ikony w Polsce. Od średniowiecza do współczesności
Michał Janocha
8,3 z 6 ocen
24 czytelników 0 opinii
2009
Najnowsze opinie o książkach autora
Czas na rozwój Janusz Pyda OP
8,5
Drogi Czytelniku, to jest opinia naszego wydawnictwa (2ryby.pl). Każdą treść, którą wydajemy w postaci książki lub audiobooka, wpierw uznajemy za bardzo dobrą, wartościową i potrzebną. Dlatego niech Cię nie dziwi, że ta opinia będzie pozytywna ;-)
„Krok po kroku” i „Bóg kocha rozwój” to tematy wyjściowe do cyklu spotkań, które znajdziesz w audiobooku „Czas na rozwój”. Wielu autorów, ale każdy z innej perspektywy, rozwija temat tego, że na rozwój potrzeby jest czas. To nie tylko uspokaja słuchaczy, że nie wszystko musi być od razu, ale też daje solidne podstawy do bycia wytrwałym w dążeniu do celu, w rozwoju, w drodze do osiągnięcia dzieła doskonałego.