Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Choć praca ta jest już dość mocno zdezaktualizowana, daje dobry wgląd w trud, jaki badaczom sprawiało (i nadal sprawia) odczytywanie starożytnych inskrypcji. Zachowane nie raz w szczątkowej formie, często zniszczone przez erozję lub inne czynniki, niekompletne świadectwa przeszłości, której istnienia możemy się tylko domyślać, interpretując - mniej lub bardziej błędnie - zachowane informacje. Autor szkicuje problematykę najważniejszych antycznych pism i języków, które udało się do tej pory odcyfrować, a więc przede wszystkim pisma starożytnego Egiptu oraz Azji Mniejszej. Opisuje najważniejsze metody badawcze, najważniejsze problemy, z którymi stykali się badacze. Analizuje podobieństwa w sposobach zapisu, w kroju znaków, w sposobie ich odczytywania. I choć amatora może nieco nużyć szczegółowe analizowanie niektórych zapisków, fragmenty te nie przytłaczają całości wywodu, można je spokojnie ominąć, bez utraty głównego wątku. Wywód kończy się przytoczeniem przykładu kilku języków, których do dnia dzisiejszego nie udało się odczytać (ze względu na zbyt mały materiał badawczy lub brak odniesień do innych pism i języków). Pozwala to sobie uświadomić, jak niewiele jeszcze wiemy o starożytnych cywilizacjach, a świadomość ta rodzi pokorę i dystans wobec istniejących opracowań historycznych...