Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To miała być przyjemna, odmóżdżająca lektura – okazała się bardzo odmóżdżająca, ale nie bardzo przyjemna. Tania podróbka „Igrzysk śmierci” z nielogiczną fabułą i denerwującymi bohaterami. Nasza główna bohaterka jest niby taka dzielna i rezolutna, a wciąż myśli tylko o kosmetykach, włosach i tym, jak wypada w oczach miejscowego przystojniaka. Romans – bo to chyba jasne, że romans się rozwija – toczy się według straszliwie irytującego schematu: chłop bez żadnego powodu pomaga dziewczynie od pierwszej strony, w zasadzie za rączkę ją prowadzi, a ona wcale tego nie zauważa i bez wyjaśnienia stwierdza, że ten ma „twarz seryjnego zabójcy”, po czym zaczyna adorować jego muskuły i kamienne oblicze. Och, ci pozorni twardziele o nieruchomej twarzy, dramatycznej historii i ogromnych pokładach czułości. Miało być wzruszające i dramatyczne – wyszło miałkie i bez sensu. Ale doczytałam do końca bez wielkiego bólu (prócz bólu żenady) więc za to uczciwe trzy.