Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Dylan nie może zapomnieć Audrey. Choć twierdzi, że nie wierzy już w miłość, wspomnienia wspólnie spędzonych chwil uparcie do niego wracają. Wie, że tęsknota za tą „o wiele za młodą” dziewczyną jest bezcelowa. Nie może jej zaoferować tego, czego ona pragnie. Zdecydowanie nie może dać jej tego, czego potrzebuje. Na szczęście dzieli ich pół świata – dzięki temu znacznie łatwiej mu walczyć ze swoim zauroczeniem. Kiedy znowu się spotykają, obojgu coraz trudniej jest trzymać się swoich postanowień. Jednak Audrey wciąż marzy o „żyli długo i szczęśliwie”, a ON dalej obawia się zburzyć mur, który zbudował wokół swojego serca. Co musi się wydarzyć, żeby zrozumieli, że przeznaczenie już za nich zadecydowało?" Przeznaczenie? No nie, wszystko co się tu dzieje jest zaplanowane. I znowu ona bierze sprawy w swoje ręce. Może nie jest już tak nachalna jak w pierwszej części, ale jednak ma swój plan działania. A on jest uparty i trzyma się swoich urojeń. Zamiast porozmawiać i wszystko wyjaśnić 🤦‍♀️ Całość jest opowiedziana z perspektywy Dylana i w pewnym momencie te jego rozterki są już nudne i męczące. Jestem trochę zawiedziona. Czytałam tyle zachwyconych opinii o autorce, a tu niestety nie poczułam żadnego WOW. Na półce czeka jeszcze jedna seria Laurelin Paige, więc dam jej jeszcze szanse.