Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Grażyna Obrąpalska przekroczyła pewną granicę swojego życia. Po latach spokojnego bycia w Stanach Zjednoczonych, postanawia wraz z mężem Jackiem wyruszyć w świat. Nie wyrusza w niego jak Marta Owczarek i Bartek Skowroński czy Kinga Choszcz i Radosław Siuda. Nie przemierza dżungli niczym Cejrowski czy Pawlikowska, nie wyrusza na poznawanie ciekawych historii niczym Wojciechowska. Po prostu zmienia miejsce zamieszkania. Od początku wspomina, że Kostaryka to tylko przystanek w jej życiu. Ale jednocześnie ma odwagę na budowanie domu w tym innym świecie, wśród ludzi z inną mentalnością, posiadającymi inne wymagania od życia. Tym samym rytm książki wyznacza powstawanie domu (i wcześniejsze próby zakupu nieruchomości). Początkowo nie rozumiałam niskich opinii o książce. Wsiąknęłam w nią, fascynowały mnie opisy kultury. Nawet podobały mi się opisy piętrzących się problemów, gdy przyszło stawiać dom – na przekór radom. Książka niestety szybko straciła ten polot. Autorka ciekawie opisuje odkrywanie kultury kostarykańskiej, wsiąkanie w kulinaria i życie codzienne. Wspomni także nieco o historii. Nie tylko Kostaryki. Bowiem wraz z państwem Obrąpalskich można także poznać m.in. Panamę. W tym tytule znajdzie się miejsce na ciekawe opowieści rodem z Ameryki Środkowej, absurdy życia w tym regionie i parę innych spraw. Pojawi się kilka ciekawych fotografii. Jednak gdy przyjdzie czas na kolejne opisy problemów z kupowaniem domu, a później z budowaniem go, książka staje się nieco mniej ciekawa. Opisując ją jednym słowem można powiedzieć, że jest ona nierówna. "Przystanek Kostaryka to początek serii relacji z wypraw napisanych przez ludzi, którzy próbują żyć jak tubylcy. Serii, która nie jest pisana przez reporterów czy podróżników, lecz opowiadającej o codziennym życiu w tym kraju." Zatem jeżeli tylko jesteście na odbiór nastawieni dokładnie w taki sposób, "Przystanek Kostaryka" może przypaść Wam do gustu.