Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z oceną tej książki mam bardzo duży problem. Na minus zaliczam tu przede wszystkim fakt, iż została ona wydana w czasach słusznie minionych. I nawet jeżeli po odwilży w roku 1956 Powstanie Warszawskie traktowano łagodniej, to nadal przeważały opinie, w których wskazywano na nieodpowiedzialność środowiska londyńskiego. I to krytyczne nastawienie da się w tej publikacji wyczuć. Drugi duży minus to dobór relacji. Niektóre z nich dłużą się niemiłosiernie i opowiadają o rzeczach stosunkowo nieważnych, istotnych jednak dla ideologicznego wydźwięku całości. Dotyczy to w szczególności wspomnień żołnierzy AL, którzy - jak wiemy - nie odegrali zbyt dużej roli w całokształcie działań powstańczych. Natomiast ogromnym plusem jest niebywały autentyzm tej książki. Niektóre relacje są naprawdę wstrząsające; poszczególne historie głęboko zapadają w pamięć. Co ważne, zostały one napisane z bardzo różnych punktów widzenia, stąd dają całościowy pogląd. Do całości dołączono protokoły przesłuchań Komisji do Spraw Badania Zbrodni Wojennych. Choć są one na ogół suche, w pełni oddają barbarzyństwo Niemców, Ukraińców i innych oddziałów, które pacyfikowały polską stolicę. Jest to zatem lektura dla tych, których nie drażni pewien formalizm i którzy będą go w stanie przeboleć, by zrozumieć, czym był koszmar Powstania. Książka ta bez wątpienia daje możliwość takiego zrozumienia.