Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drugi tomik prezentuje się o wiele lepiej niż jego poprzednik. Przede wszystkim mniej roztrząsa problemy, które nie istnieją, za to jest o wiele bardziej humorystyczny (np. wspomniane "robótki ręczne"). Jeśli chodzi o nieistniejące problemy, to bardzo dobrym przykładem jest osoba Nagase Iori i jej "dopasowywanie się do sytuacji". O ile licealiści - faktycznie - mogą zastanawiać się nad takimi rzeczami nie do końca rozumiejąc jeszcze siebie, to dla dorosłego czytelnika jej ciągłe dramaty są po prostu nudne i świadczą o zaburzeniach psychicznych. Z tego też powodu zakończenie tego tomiku - podszywanie się pod kogoś - jest w moich oczach dość odpychające, bo zapowiada tylko dalsze dramaty w następnym. Jeśli ktoś nie znosi postaci kreowanych na "słodkie idiotki z problemami", to z pewnością podzieli moje zdanie. Spodobał mi się natomiast motyw postrzegania wrogów związany z Inaban ("Ja wam nie ufam.") oraz Yui ("Nie stać mnie w tej chwili na poważniejsze uczucie."). Być może dlatego, że lubię te dwie bohaterki. Podsumowując, zmiana idzie ku lepszemu, czego dowodzi też trzeci tomik.