Jesteśmy społecznością, która kocha książki

http://zamknietawpozytywce.blogspot.com/2016/06/4-proroctwo-dni-christy-raedeke-nie.html Jak na tak krótką książkę męczyłam ją bardzo długo. Czytało mi się ją wyjątkowo opornie, jak nigdy. Ale jak zaczęłam to trzeba skończyć. I dobrze, że mam to już za sobą. Czemu? Zaraz zobaczycie. Sama książka porusza, według mnie, ciekawy temat - rzekomego końca świata z 21 grudnia 2012 roku. Było o tym dniu głośno, jest to interesujący temat do pisania, pole do popisu jest szerokie. I według mnie źle tu wykorzystane. A dlaczego? Nie wiem dla jakiej grupy wiekowej zarezerwowana jest ta książka, ale wszystko wydawało mi się takie oczywiste i zbyt proste. Bo to przecież normalne, że każdy tata, który jest informatykiem, w jakieś pół godziny napisze ci program do odszyfrowania starożytnych znaków, o których prawie nic nie wie, twoja mama otworzy każdy sejf i złamie każdy szyfr, a ty w jakąś godzinkę stworzysz stronę internetową z konwerterem twojej daty urodzin na datę w kalendarzu Majów i dzięki temu zrzeszysz grupę tysięcy nastolatków w kilku starożytnych miejscach. Oczywiste, prawda? A co tam, idźmy dalej! Bo przecież łatwo można, będąc nieletnim, kupić bilety na samolot na Wyspę Wielkanocną, do Machu Picchu czy nawet do San Francisco, oszukać rodziców i polecieć tam bez ich pozwolenia z chłopakiem (w którym się zabujałaś po uszy jak głupia) poznanym kilka tygodni temu! Banał, robimy to codziennie. Prawda dziewczyny? Kalendarz Drugiej Rachuby Wady i zalety. Zalety: - ciekawy temat i pomysł na książkę - ilustracje obrazujące niektóre rzeczy warte uwagi (widzicie je w tej recenzji) - fajny pomysł z mailami wysyłanymi między bohaterkami Znak Fraternitas Regni Occulti - wypowiedzi wujka Li - jedyny, który mówi z sensem i ciekawie - nawiązania do astronomii i kultury starożytnej - tematy, które lubię Wady: - główna bohaterka - działa na nerwy swoim sposobem bycia Uuuu, tajemnice i zagadki? Dobra, wklepię to w Google i coś znajdzie... OMÓJBOŻE, CZY TO ALEX?! GDZIE ON POSZEDŁ?! JA MUSZĘ PATRZEĆ NA JEGO ŚLICZNĄ BUZIĘ. - postacie sztywne jak kij od szczotki włożony w miejsce, gdzie plecy tracą swoją szlachetną nazwę - wszystko jest zbyt oczywiste Trzy króliki połączone ze sobą uszami i srebrny wisiorek głównej bohaterki - bo w 3 dni polecisz do San Francisco, zdążysz ukraść walizkę ze wszystkimi planami "tych złych", uciekać w "epickim" pościgu taksówką, polecieć na Wyspę Wielkanocną, urządzić międzynarodową konferencję używając telefonu satelitarnego, która zrzesza tysiące nastolatków, do tego wpakować się w kłopoty i uciekać przed "tymi złymi" jakimś pseudohelikopterem, tak - sposób mówienia głównej bohaterki - wiem, że jest młodą nastolatką, ale czasem zachowuje się jak dziecko, a czasem można ją tolerować i nawet zrozumieć - mało opisów (lubię opisy ;-;) - dialogi - czasem równie sztywne co postacie - powtórzenia - czasem bardzo liczne (jak ja się pytam?! JAK?!) Jak zazwyczaj nie narzekam na książki, które sama sobie kupię to tu robię wyjątek i hejtuję jak leci. Dawno nie czytałam książki, która tak mnie irytowała. Jest przeciętna, nie zaliczę jej do złych książek, ale wymagałam od niej więcej. Może i poleciałam na jej okładkę, może na opis z tyłu czy na dobre opinie na Lubimy czytać. Ale wyjątkowo się zawiodłam. Nie bierzcie za bardzo tej recenzji do siebie, taka moja opinia. Może komuś się to spodoba, może kogoś to zachwyci. Ale po tym co ja czytam wymagam trochę więcej. Zwłaszcza od kreacji świata i bohaterów.