Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiersze Janki Kupały przepełnione są miłością. W pierwszym okresie twórczości poeta opiewał swoje oddanie ziemi ojczystej, bolał nad jej uciemiężeniem. Jego pełne nadziei utwory porównywane są do poezji Marii Konopnickiej: "Miłuję cię, ziemio, rodzinna ma ziemio, Choć mroki doczesne przyćmiły twą chwałę. Ty zalśnisz, w twym łonie wulkany nie drzemią, Dzień przyjdzie i łuna twych potęg zapała". W utworach Kupały rodzinna białoruska wieś została odmalowana w najpiękniejszych barwach i dźwiękach. Poeta prowadzi czytelnika przez wszystkie pory roku i prace na roli, pokazuje mu urodę natury, nie unika przy tym jednak miejsca w niej człowieka, tego najściślej związanego z ziemią, chłopa. Jednym z najpiękniejszych utworów prezentowanych w niniejszym tomiku jest "Ona i ja", wiersz poświęcony najdroższej poecie osobie, żonie, i choćby dla tego tylko utworu gorąco polecam zapoznanie się z wierszami bodajże najwybitniejszego poety Białorusi.