Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowanie nie jest to książka dla kogoś, kto chciałby zanurzyć się w literackim obrazie uroków Wenecji. Nie znajdziemy tu również opisów tajemnic dworu doży lub weneckiej obyczajowości - umieszczenie akcji akurat w tym mieście jest oczywiście uzasadnione, jednak nie wpływa fundamentalnie na treść. Czym jest zatem "Doża"? Odbieram go jako literacki eksperyment - skrzyżowanie "Czekając na Godota" z tendencjami nowofalowej powieści francuskiej i strumienieniem świadomości. Niewątpliwe wrażenie robi sięgnięcie po narrację w stylu ulicznej plotki (wraz z nagromadzeniem niekiedy wręcz absurdalnej ilości dygresji) oraz język relacji prasowej. W dzisiejszych czasach można odczytywać utwór jako wczesne studium zjawiska dziś określanego jako "fake news". Podsumowując - eksperyment udany, wart uwagi, jednak niekoniecznie olśniewający i tylko częściowo nowatorski. Jeśli jednak ktoś poszukuje w literaturze niestandardowych form narracji, mieszania języków i perspektyw - powinien być zadowolony.