Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dalszy ciąg historii „Bizarro’s World”. Lois Lane zostaje porwana przez Bizarro, a Superman musi współpracować z Luthorem by powstrzymać swą nieudaną kopię. Bizarro nie jest tutaj właściwie jednoznacznie zły – usiłuje pomagać, ale przez swój ograniczony umysł dochodzi do tragicznych pomyłek. Na dodatek stara się naśladować życie Clarka Kenta – z rupieci buduje własną wersję Metropolis, gdzie może być takim bohaterem jakim chce być. Jest to o wiele bardziej rozbudowany bohater niż ten z numeru 2/91. Podobało mi się też, że Lois Lane sama musiała sobie poradzić, a nie czekała bezczynnie na ratunek. W tle mamy również pogarszający się stan zdrowia Luthora, zmieniające się moce Supermana, zarazę wśród klonów, a także kłopoty Cat Grant – wszystkie wątki wydają się zmierzać w ciekawym kierunku. Do historii bardzo dobrze pasują rysunki Barry’ego Kitsona – Bizarro świetnie wygląda, a rysownik w jednym momencie pozwolił sobie na porównanie sytuacji porwanej Lois Lane z sytuacją... Cat Grant. Trochę gorzej wypada moim zdaniem druga połowa komiksu, gdzie dochodzi do bezpośredniego starcia Supermana z Bizarro – owszem, walka jest efektowna, ale Superman wyszedł tu trochę na naiwnego buca – łatwo daje się oszukać Luthorowi (w ogóle dziwne było, że rozbił okno żeby z nim porozmawiać) i nie próbuje dyskutować ze swoim klonem, tylko od razu przechodzi do przemocy. Rysunki nie trafiły tu do mnie - większość bohaterów jest niepotrzebnie pomarszczona. Zeszyt warto przeczytać głównie dla pierwszej połowy.