Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od zawsze interesowały mnie sprawy związane z religią i sprawami duchowymi. Szczególnie zaś upodobałam sobie różnego rodzaju sanktuaria i klasztory. Nie dlatego, że działy się tam różnego rodzaju cuda. Pasjonuje mnie ich tajemnicza aula. Lubię sobie usiąść w pustych ławkach, pooglądać freski na ścianach, pokompletować nad tajemnicą, jaką skrywają ich mury. Często myślę sobie o czasach, w których były budowane. Co czuli ludzie, którzy je budowali? Dlaczego ten klasztor jest wybudowany w tym stylu, a nie w innym? Niestety, na wiele pytań nie znajdę odpowiedzi i muszą wystarczyć mi moje domysły. Moje zainteresowanie obiektami kultu religijnego skutkowały zapisaniem się na studiach na przedmiot, który nosi nazwę „Turystyka pielgrzymkowa”. Nie ukrywam, że jest to jeden z moich ulubionych przedmiotów. Głównie z chęci wzbogacenia swojej wiedzy na temat polskich klasztorów, a także jako pomoc dydaktyczną do podanego wcześniej przedmiotu, zamówiłam sobie książkę autorstwa Marcina Pielesza „Zabytkowe klasztory w Małopolsce – przewodnik” wydawnictwa jedność. Można powiedzieć, że pozycja jest niejako prekursorem w tej dziedzinie – nigdy dotąd nie spotkałam się ze zbiorowymi przewodnikami po miejscach, nie miałam też styczności ani z autorem, ani z wydawnictwem. A jednak postanowiłam zaryzykować i wrzucić ją „do koszyka”. W domu wyciągnęłam z koperty sporych rozmiarów książki w przepięknej oprawie. Trochę żałuję, że nie jest ona twarda, co uczyniło by ją jeszcze trwalszą. Niestety, po dwóch dniach noszenia jej w przepełnionym plecaku, nieco powyginały jej się rogi. Okładka przedstawia z przodu klasztory w Kętach oraz Kalwarii Zebrzydowskiej(trzeciego obiektu niestety nie mogę rozpoznać),natomiast trzy obrazki z tyłu przedstawiają wejście do jednego z opisywanych kościołów, zakonnice przeglądające dokumenty oraz ołtarz. Po otworzeniu książki uderzył mnie nie tylko charakterystyczny zapach jej świeżości ale i mapa przedstawiająca położenie każdego z omawianych miejsc. Ponadto każde z nich oznaczone jest osobną cyfrom, aby ułatwić czytelnikowi ich szybkie odnalezienie. W przewodniku można znaleźć opisy klasztorów w Tyńcu, Miechowie, Hebdowie, Staniątkach, Tarnowie, Tuchowie, Zakliczynie nad Dunajcem, Bieczu, Starym Sączu, Szczyrzycach, Wieliczce, Kalwarii Zebrzydowskiej, Zebrzydowicach, Kętach, Alwernii, Czernej oraz Imbramowicach. O wielu z nich słyszałam, w innych, np. w Kalwarii Zebrzydowskiej, Tyńcu czy Czernej byłam osobiście, nawet po kilka razy. Ale w przewodniku znalazło się też kilka obiektów, o których słyszałam pierwszy raz w życiu. Bardzo podobał mi się schemat napisania każdego opisu klasztorów – najpierw zostają przedstawieni jego „gospodarze”, czyli bractwo, które się nim opiekuje. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, że tak dużo zakonów znajduje się w Małopolsce. Nierzadko przedstawiona została wręcz cała historia ich założycieli. Następnie czytamy o powstaniu samych klasztorów, ich ciemnych oraz świetlnych latach, najważniejszych fundatorach oraz opatach. Trzecia część tekstu odnosi się do opisu samego klasztoru. Znajdziemy w nim ciekawostki architektoniczne budynków, a także ciekawe informacje dotyczące jego wystroju. Przepiękne, barwne zdjęcia są uzupełnieniem przekazywanych informacji. Dodatkowym zaskoczeniem w książce były dla mnie adresy obiektów, zamieszczone już na pierwszych stronach rozdziałów im poświęconych. Dzięki temu nie trzeba szukać tych danych np. w Internecie. Autor wydania pomyślał również o ciekawostkach związanych z klasztorami – każda z nich znajduje się w ramkach na pomarańczowym tle. Natomiast na końcu każdego rozdziału zamieszczono ramki z praktycznymi informacjami o obiektach, które można zobaczyć w okolicy oraz o imprezach, które dzieją się nie tylko na terenie klasztoru, ale i w jego pobliżu. Książkę mogę polecić każdemu, kto chciałby zwiedzić klasztory położone w województwie Małopolskim. Co prawda czuję pewien niedosyt, gdyż nie znalazłam w przewodniku informacji o moim ulubionym klasztorze karmelitańskim na wadowickiej „Górce”, ale gorycz została osłodzona przez klasztor tego samego zakonu w Czernej. To idealna pozycja nie tylko dla zawodowych przewodników, ale i osób prywatnych.