Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę "To musi się udać" wybrałem do przeczytania dość przypadkowo. Przeglądając w księgarni półki w dziale podróżniczym, natknąłem się właśnie na tę pozycję, po przeczytaniu opisu z tyłu, przekartkowaniu, stwierdziłem, że to może być całkiem ciekawa opowieść. Tym bardziej, że wcześniej nie spotkałem się ze sposobem, w którym podróżować będzie autor - Paul Smith. Pomysł na podróż zdecydowanie innowacyjny, na miarę współczesnych czasów, przesiąkniętych do granic możliwości internetem, portalami społecznościowymi, szybką, zdawkową komunikacją przez wiadomości wysyłane smartfonami. Paul Smith wyznacza sobie za cel Wyspę Campbella u wybrzeży Nowej Zelandii położoną po drugiej stronie kuli ziemskiej od miejsca jego zamieszkania, czyli Londynu. Wyznacza, sobie również ilość dni - 30, w ciągu których zamierza osiągnąć swój cel. Ostatnim i najistotniejszym w całym projekcie założeniem, jest to, że przemieszczać się będzie tylko za pomocą Twittera, a dokładniej ofert składanych przez użytkowników tego portalu. Poza ofertami transportu, również miejsca, w których będzie nocował, pochodzą z propozycji składanych przez Twittera. Pieniądze, które posiada podczas podróży przeznacza tylko na pożywienie i picie, a także to, co zmieści w walizce. Projekt wzbudza duże zainteresowanie w sieci i autor szybko zdobywa dużą popularność i ilość fanów śledzących jego poczynania, a także potencjalnych osób, dzięki, którym będzie mógł zrealizować swój cel. Same założenia takiego stylu podróżowania, czyli byle szybciej, byle dalej, mogą nie wszystkim się podobać. No, ale cóż, takie wytyczne przyjął autor, taki wyznaczył sobie cel. Poprzez to, nie znajdziemy w tej książce, głębokich i przenikliwych relacji z miejsc, w których znajduje sie Paul. W zdecydowanej większości wszystko sprowadza się do pobieżnych opisów i tego jak przedostać się najszybciej z punktu A do punktu B. Paul Smith dokładnie opisuje sposób pozyskiwania ofert i całego procesu związanego z przemieszczaniem się poprzez Twittera. Trochę więcej w swojej książce, poświęca miejsca osobom, które zaoferowały mu transport lub lokum. Lecz, także z tego nie wyniesiemy za dużo ciekawych historii. Ot, opowieści o przypadkowych osobach, które poznał przez Twittera i od czasu do czasu mocno zakrapianych imprezach z nimi. Jednak, pomimo dość znacznej powierzchowności książki, należy spojrzeć na nią, a przede wszystkim na projekt w oparciu, o który powstała z trochę innej strony. Jako swoisty fenomen portalów społecznościowych, a w tym przypadku Twittera. Wiele osób zaangażowało się zupełnie bezinteresownie w pomoc, przy osiągnięciu celu autora. Oferując mu z własnych środków transport i noclegi. Tylko dzięki licznemu zaangażowaniu fanów projektu, został on zrealizowany. Tak może wyglądać podróżowanie w XXI wieku. Tylko, czy do końca, o to w tym wszystkim chodzi, żeby jak najszybciej przebyć podróż? Czy może lepiej bez pośpiechu, zagłębiając się w dane miejsca? Każdy zapewne ma swoją odpowiedź.