Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie zrobiłam researchu przed lekturą. Nie miałam pojęcia, kim jest autor, ile ma lat, czy ma już jakiś dorobek. W trakcie lektury utwierdziłam się w przekonaniu, że musiał to pisać najwyżej dwunastolatek i nie zamierzałam się mocno wyżywać na tej książce, bo byłoby to zwykłym kopaniem kotka. Ale potem dotarłam na ostatnią stronę e-booka i dowiedziałam się, że autor w chwili wydania "Łowcy smoków" miał lat siedemnaście... Język i styl, jakim jest napisana ta książka, jest wprost tragiczny. Czegoś takiego spodziewałabym się po uczniu podstawówki, a nie liceum. Dialogi są sztywne i sztuczne, każdy zdaje się mówić o czymś innym, co chwilę gwałtownie zmienia się temat rozmowy. Nie ma opisów, są tylko stwierdzenia faktów. Po prawo od bohatera jest ściana, po lewo - dziura, a przed nim stoi bandyta z workiem na głowie, który jest czarny, w kamizeli, która jest brązowa i w spodniach, które są czarne. Do kolorów i odzienia autor przykłada ogromną wagę: można odnieść wrażenie, że każda postać składa się wyłącznie z ubrań i ewentualnie uzbrojenia. Fabuła? Niby jakaś jest: mamy tytułowego łowcę smoków, który szuka drania, który wrobił go w morderstwo własnej żony. Po drodze czeka nas do ubicia mnóstwo bandytów, smoków, ogromnych pająków i innych przedstawicieli standardowej sesji RPG. Jak się kończy ta epicka opowieść - nie wiem, bo nie zdzierżyłam. Przepraszam, że się powtarzam, ale NAPRAWDĘ nie mogę uwierzyć, że coś takiego popełniła prawie pełnoletnia osoba. Chciałam zacytować kilka przykładów na beznadziejny styl "Łowcy smoków", ale musiałabym tu wkleić całą książkę, a to mogłoby się skończyć pozwem. Możecie albo uwierzyć mi na słowo, albo zapoznać się z darmowym fragmentem na stronie wydawnictwa. Nawet będę taka miła i zapodam link, o: http://pl.scribd.com/doc/111544631/Mateusz-Wendland-%C5%81owca-smokow-Przebudzenie-maszyn