Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Józef Abramczyk „Tomasz” wzrastał w cieniu Puszczy Kozienickiej. W puszczy tej ujawniły się w czasie wojny jego zdolności dowódcze, gdy stanął na czele Oddziału Partyzanckiego BCh „Bilofa” i „Tomasza”. Zdolności swe rozwijał i wiedzę wytrwale poszerzał drogą samokształcenia, gdyż ukończył tylko szkołę podstawową w 1927 r., a w 1934 – szkołę podoficerską w 3 Batalionie Strzelców.
Jako konspirator czuł się najlepiej w Kozienickiej Puszczy. Jej to poświęcił jeden ze swoich partyzanckich wierszy, napisanych nad puszczańską rzeką Zagożdżonką w 1944 r., kiedy tam ze swoimi leśnymi chłopcami obozował. Ukształtowanie swej osobowości, swą postawę społeczną i patriotyczną w dużej mierze zawdzięcz Abramczyk ZMW „Wici”. W działalności tej organizacji uczestniczył bowiem od 18 roku życia, pełniąc przez długi czas funkcję prezesa koła w swej rodzinnej wsi Kępice. Zaraz po powrocie z kampanii wrześniowej zakłada lokalną organizację zbrojną i staje na jej czele z zamiarem prowadzenia dalszej walki o wolność Polski. W roku 1941, gdy w pow. Kozienickim tworzy się zbrojna organizacja chłopska – Bataliony Chłopskie, wstępuje w ich szeregi. Już w początkach 1942 r. powierzono mu funkcję komendanta BCh w rodzinnej gminie Sieciechów, a następnie – dowódcy Oddziału Specjalnego. Oddział ten w czerwcu 1943 r. został przekształcony w Oddział Partyzancki BCh pod dowództwem Bolesława Krakowiaka „Bilofa”. J. Abramczyk „Tomasz” zostaje jego zastępcą, a po tragicznej śmierci „Bilofa” obejmuje po nim stanowisko dowódcy. OP BCh „Bilofa” i „Tomasza” prowadzi do końca okupacji nieustanne walki z żandarmerią niemiecką i Wehrmachtem. Po zakończeniu wojny przeniósł się do Warszawy, gdzie ukończył Technikum Ekonomiczne, a następnie dwuletnie Studium Ekonomiczne. Obecnie pracuje w jednym z przedsiębiorstw państwowych w stolicy. Uczestniczy w pracach ZBoWiD-u, a swoje przeżycia wojenne, szczególnie zaś życie i walkę dowodzonego przez siebie OP BCh opisuje w artykułach i opowiadaniach na łamach prasy ludowej. Sprawom tym i ludziom – „partyzantom z Kozienickiej Puszczy” – poświęcił książkę.