Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Takie irwingowskie/amerykańskie bajanie mi odpowiada i to bardzo. Swapmlandia to bardzo nietuzinkowa proza. Książka zaskakuje mocno i to niejednym. Oprócz swoistego „realizmu magicznego” napawa smutkiem warstwa obyczajowa, która daje do myślenia na wiele tematów: rodziny, związków, cywilizacji i wszelkich mistyfikacji, a także miłości tej realnej i z zaświatów oraz pewnych form szaleństwa, obłędu (jeśli można to tak nazwać). Sporo jest też na temat rdzennej ludności terenów Florydy jak burzliwych losów na przestrzeni ostatnich kilku wieków. Jak i o sposobach w jaki te tereny próbowano odebrać naturze, obsiewając je z powietrza „chwastem”, który poczynił więcej złego niż dobrego. Ale to wszytko musicie przeczytać sami, jak i stanąć oko w oko z Sethami czyli aligatorami ze Swamplandii… Jest to powieść praktycznie dla każdego, to opowieść o marzeniach, o walce o przetrwanie jednostki, jak i rodziny. Warto zachwycić się ta prozą i poddać jej magii… Zapewniam!