Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka porusza wiele cennych wątków. Spodobał mi się m.in. pomysł umieszczenia 'słownika' naszych codziennych, metaforycznych zwrotów oraz próba wyjaśnienia komunikacji niewerbalnej. Mimo to ogólnie książka wydała mi się słaba. Przede wszystkim z powodu pojawiających się błędów merytorycznych. Drażniły mnie również opinie ukazane z dużą dozą pewności, uogólnienia i przedstawiane jako niepodważalne fakty, np.że osoby z autyzmem czują... skąd autorka może wiedzieć co naprawdę czują? Zwłaszcza, że autyzm to całe spektrum, które obejmuje różne osoby, które na wiele sposób odbierają bodźce i sytuacje oraz posiadające różnorakie predyspozycje, możliwości i pasje. To tak jakby próbować uogólnić uczucia wszystkich ludzi. A przecież każdy z nas jest inny! Tak samo osoby z autyzmem to ludzie np. Z niebieskimi oczami, różnymi zainteresowaniami i Z autyzmem. Autyzm to tylko jedno "Z", dlatego nie podobają mi się etykietujące określenia w stylu: 'dziecko Asperger', 'autystyk' i inne. Dlaczego próbujemy ocenić kogoś na podstawie jednej cechy? Wiem, że powyższe określenia pojawiają się w mediach, rodzicom zdarza się mówić tak o swoich dzieciach, a same osoby z ZA mówią o sobie Aspi bo diagnoza to dla Nich część tożsamości. Uważam jednak, że powinniśmy rozszerzać nasz sposób patrzenia, mimo że etykietki są prostsze i szybsze.