Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wielką zaletą tej książki jest dla mnie jej temat. Dzieje Apostolskie to bardzo skondensowana historia. Wydarzenia, które na zawsze zmieniły obraz świata, który znamy, są tam streszczone na około 30 stronach. Mamy losy apostołów, niezwykłą wśród nich postać apostoła Pawła. I gdzieś w Dziejach oraz w listach apostolskich wzmianki o różnych ciekawych osobach, bez których nie byłoby takiego pierwotnego kościoła i takiego chrześcijaństwa, jakie znamy. Kazimierz Romaniuk skupia się na postaciach, które w taki czy inny sposób zetknęły się z apostołem Pawłem jako jego pomocnicy, bracia i siostry w wierze, uczniowie i przyjaciele. Czasem może nawet o nich nie słyszeliśmy lub przekartkowaliśmy w czytaniu lub ominęliśmy w słuchaniu. 1. Taki np. Epafras. Wzmianki o nim są tylko w trzech fragmentach Biblii, ale jakie to wzmianki? Np. "Pozdrawia was rodak wasz Epafras, sługa Chrystusa Jezusa, zawsze walczący za was w modlitwach o to, abyście stali mocno, doskonali w pełnieniu każdej woli Bożej. Świadczę o nim, że usilnie się troszczy o was oraz o tych, którzy są w Laodycei i w Hierapolis" (Kolosan 4:12) Autor oczywiście rozszerza nieco temat tej postaci, ale nie jest to bohater wielu niezwykłych, cudownych opowieści. Jest to po prostu człowiek, który żarliwie modlił się za drugich, kochał ich i troszczył się o nich. A to zauważył apostoł Paweł, a - jak wierzę: dzięki Bogu! - znalazło się na jego opis miejsce w Biblii. 2. Akwila i Pryscylla - małżeństwo, które z apostołem połączyło wspólne rzemiosło: też produkowali namioty. Zwykli, niezwykli ludzie. 3. Febe, siostra w Panu, o której Paweł pisze: "wspierała wielu, a także i mnie samego" (Rzym. 16:1) 4. Postawieni w trudniej sytuacji Filemon i Onezym - zamożny pan (ale już chrześcijanin) i niewolnik, który mu uciekł (a potem także nawrócił się do Chrystusa). Jednego Paweł prosi o przyjęcie zbiega po bratersku, przebaczenie mu i "zwrócenie go z powrotem". Drugiego posyła z listem, niepewnego jaka będzie odpowiedź: http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=1037 5. Niezwykle ciekawa postać Lidii, której "Pan otworzył serce, tak że uważnie słuchała słów Pawła" (Dzieje 16:14) Mamy tu myśl o Bogu, który angażuje się w sprawę. Jak opisze to sam Paweł: <<jeden sieje, drugi podlewa, ale Pan Bóg daje wzrost>>. 6. "Pozdrówcie Tryfenę i Tryfozę, które trudzą się w Panu. Pozdrówcie umiłowaną Persydę, która wiele trudu poniosła w Panu." (Rzymian 16:12) Taka krótka wzmianka, a jednak na zawsze zostaną zapamiętane jako "trudzące się w Panu". Nie ma co przedłużać, bo na pewno warto przeczytać, jeśli kogoś interesuje Biblia i początki chrześcijaństwa, w jej formie pierwotnej, najbliższej Jezusowi. Żeby nie było za słodko: a. autor dopasowuje trochę pewne kwestie do dzisiejszego kościoła rzymskokatolickiego, podczas gdy nie były one znane w czasach, które opisywał. Pisze np. że "Archip był co najmniej diakonem albo może nawet kapłanem wyposażonym w specjalne uprawnienia". W owym czasie nie występował podział na kapłaństwo i laikat, więc takie zdanie tworzy mylne wyobrażenie u czytelnika, że kościół zawsze wyglądał tak, jak wygląda dziś kościół rzymskokatolicki. b. kiedy opisywana jest organizacja wczesnego kościoła ponawiane są uwagi o tym, że apostoł Paweł czuł się zwierzchnikiem kościołów, sprawował władzę we wczesnych kościołach, ustanawiał lokalne władze czy to sam czy przez przedstawicieli (Tymoteusz, Tytus). Opis ten jest co najmniej niepełny, ponieważ wybór takich sług był we wczesnym kościele połączony z modlitwą, oparty o wskazówki Słowa Bożego i rady apostolskie (stąd np. takie fragmenty jak 1 Tymoteusza 3:1-13),ale demokratyczny: decydowali członkowie danych społeczności, poprzez głosowania. Dodatkowo, wybierani byli słudzy i nauczyciele społeczności, współbracia, a nie władcy społeczności. c. żyjącego w I wieku Klemensa (zwanego Rzymskim) przedstawiono jako konsekrowanego przez apostoła Piotra kapłana, a później papieża. Nie jest to zgodne z rzeczywistą strukturą wczesnego chrześcijaństwa, więc trudno się zgodzić z takim twierdzeniem.