Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wśród rodzajów broni masowego rażenia – jądrowej, biologicznej i chemicznej – ta ostatnia ma najbogatszą historię, zarówno jeśli chodzi o jej powstanie i rozwój, jak i praktyczne wykorzystanie w celach wojskowych. Dzisiaj można już mówić o kolejnej generacji broni chemicznej, jakościowo innej od tej, która masowo została zastosowana w czasie Pierwszej Wojny Światowej. Bezustanny postęp w dziedzinie rozwoju – od gazów bojowych i środków parzących, poprzez środki paralityczno-drgawkowe – doprowadził obecnie do wyposażenia wojsk w związki chemiczne o wielkiej toksyczności. Zmianie podlegały także formy i sposoby zastosowania środków trujących na polu walki. Starano się osiągnąć większą efektywność ich użycia, wyrażającą się między innymi w zdolności do powodowania masowych strat ludzi oraz długotrwałych skażeń. Prymitywne urządzenia i środki wykonywania napadów chemicznych zastąpione zostały z czasem doskonalszymi, chemicznymi pociskami artyleryjskimi i rakietowymi, lotniczymi bombami chemicznymi i przyrządami wylewczymi. Pojawiły się także nowe techniki przeprowadzania środków trujących w stan bojowy w przyziemnych warstwach atmosfery, polegające na aerozolowaniu. Wszystko to spowodowało, że współczesna broń chemiczna, obejmująca środki trujące oraz amunicję i urządzenia przeznaczone do rozpraszania tych środków w atmosferze, jest bardzo skutecznym i podstępnym sposobem masowej zagłady. Książka stanowi kompletne opracowanie. Jest rys historyczny, podział i ogólna charakterystyka bojowych środków chemicznych, ich drobiazgowy przegląd, opis amunicji i przyrządów wytwarzających środki trujące, zasady i sposoby użycia. Oprócz tego, jako smaczek, autorzy opisali pracę dowództw i sztabów NATO w zakresie użycia broni chemicznej oraz przewidywane skutki jej wykorzystania przez przeciwnika. Ostatnim rozdziałem, świetnie dopełniającym całości opracowania, jest problem broni chemicznej w świetle prawa międzynarodowego i inicjatyw rozbrojeniowych. Naprawdę jest tu wszystko, czego można chcieć w temacie broni chemicznej. Jedyną wadą książki jest stosowanie przez panów Krauzego i Nowaka systemu CGS zamiast MKS, a także dziwacznych innych jednostek, co znacząco utrudnia lekturę. Dotyczy to głównie naukowej podbudówki do poszczególnych podrozdziałów i korzystanie np. z Gg (gigagramów) zamiast t (ton). Boli także używanie innych wielkości przy opisach chociażby ciepła właściwego (współcześnie: J/(kg*K)) niż powszechnie przyjęte w układzie SI. Być może dawniej, książkę wydano w 1985 roku, w literaturze fachowej taki był zwyczaj, ale z dzisiejszej perspektywy to już czysty archaizm.