Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu Dziecka śniegu tej samej autorki poczułam nagłe pragnienie na jeszcze więcej Alaski ;) Więc, prawie bez czytania opisu oraz opinii o książce, wskoczyłam na główkę w To The Bright Edge of the World iiii... ta zaskakująca historia totalnie zmiotła mnie z nóg! Co mi się podobało: - Całkowicie niespodziewany format - Jest to (w większości pisany z 2 perspektyw) niby-pamiętnik, niby-dziennik podróży Allena i Sophie Forresterów. On jest podpułkownikiem amerykańskiej armii, wysłanym by zbadać nieznany obszar wzdłuż rzeki Wolverine. Ona jego ciężarną żoną, która musiała pozostać w wojskowych barakach w Vancouver. Książka składa się nie tylko z wpisów w ich osobistych dziennikach oraz ich rzadkiej korespondencji, ale także z fałszywych (prawdziwych?) wycinków prasowych, list zaopatrzenia i instrukcji US Army, innych listów, opisów eksponatów muzealnych, zdjęć, rysunków itp. - Mimo, że to fikcja literacka, inspiracją dla tej historii było życie i alaskańskie przygody porucznika Henry'ego T. Allena - i naprawdę czytało się ją jak literaturę faktu, jak relację z podróży! - Subtelna mieszanka prawdziwych, codziennych trudności, jakie mogła napotkać wyprawa prowadzona w latach 1880-tych (w surowych, dzikich okolicznościach: olbrzymie lasy, wysokie góry, niebezpieczne jeziora i czasami nieprzyjazne indiańskie wioski) oraz lokalnych, plemiennych opowieści i legend - to realizm magiczny w najlepszym wydaniu (Ale jest tego tylko odrobina to tu, to tam, naprawdę!) - Bohaterowie - Uwielbiałam Sophie z jej niepohamowaną odwagą do nauczenia się więcej, pragnienia więcej, BYCIA kimś więcej niż tylko zwykłą, "damulkowatą" żoną oficera. Jej własne "odkrywanie" nowej dziedziny, jaką była fotografia, nieustanne obserwowanie ptaków oraz sposób, w jaki się odnosiła do Charlotte, Evelyn oraz innych kobiet w jej otoczeniu - wszystko to sprawiło, że bardzo ją podziwiałam. Co do Allena, może rzeczy, które zrobił, i których nie zrobił były lekko "wybielone" , może jego czyny były trochę zbyt "szlachetne", zbyt niewiarygodne jak na okoliczności, w których się nieraz znajdował, ale i tak polubiłam go bardzo. Był świetnym dowódcą i czułym partnerem - jego miłość do Sophie wręcz lśniła w jego nielicznych listach do niej. - Postacie drugoplanowe - sierżant Tillman, porucznik Pruitt, Nattie, Boyo, Samuelson i Boyd, Charlotte... - oni wszyscy pchali fabułę do przodu. - Styl Eowyn Ivey - Magiczny, liryczny, piękny... Pełen ujmujących, uroczych akcentów oraz pełnych napięcia momentów. Wyśmienity! - Porządny epilog - Nienawidzę, gdy autorzy nie domykają wątków i nie wyjaśniają wszystkiego. Tutaj (mimo, że z dziwnej perspektywy),historia Allena i Sophie otrzymała naprawdę fajne zwieńczenie :) Co mi się nie podobało: - Trudno mi to określić, ale może najlepiej jako drugą ćwiartkę?? - Mniej więcej między 20 a 35% książki historia trochę się ciągnęła. Jak już dotarłam do ok. 40% zaczęłam przez tę książkę płynąć. - Zdecydowanie nie jest to książka dla każdego - Sięgnijcie po nią, jeśli lubicie non-fiction, jeśli czytacie książki podróżniczy i/lub historyczne. Sięgnijcie po nią, jeśli nie przeszkadza Wam urywana, fragmentaryczna narracja, z wielu perspektyw, przeplatana niefabularnymi wycinkami z wielu różnych źródeł. Ale, przede wszystkim, sięgnijcie po nią, jeśli macie ochotę na epicką (choć '"surową") historię wielkiej miłości osadzoną w przepięknych, choć nieprzewidywalnych, krajobrazach Alaski. Oraz sięgnijcie po nią, jeśli znacie angielski, bo niestety, nie doczekała się jeszcze polskiego tłumaczenia... :(