Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Crash” [współpraca reklamowa @niezwyklezagraniczne] “Ty i ja mamy zbyt wiele złego w naszej historii, aby stworzyć dobrą przyszłość.” „Crash” już za mną i chyba miałam inne oczekiwania wobec tej książki. Nużyła mnie. Czysty chaos. Podczas czytania miałam wrażenie jakby po każdym dialogu była wciskana pauza, żeby coś dopowiedzieć albo jakoś usprawiedliwić niektóre rzeczy, co według mnie było po prostu zbędne. Już z początku pojawiła się “teoretycznie” traumatyczna sytuacja,która została w bardzo dziwny sposób przedstawiona i nie było miejsca na jej „przepracowanie”. Jude… “chłopak o pięknych oczach i brzydkiej przeszłości”, pełen temperamentu i dość wybuchowy. Otoczony murem, pod którym skrywa się dobre serce i opiekuńczość wobec tych, na których mu zależy. Lucy.. wiele cech mi się w niej nie podobało. Z pozoru nieśmiała jednak chwilami była trochę rozchwiana emocjonalnie. Jej marzeniem było dostanie się do szkoły baletowej i tutaj mam duży zarzut.. było zdecydowanie za mało wzmianki o jej pasji. Relacja pomiędzy głównymi bohaterami była zbyt szybka i emocje, które pomiędzy nimi się pojawiły nie miały dla mnie poparcia. Nagle wybaczenie? A potem do tego dochodzi brak zaufania? Eh… Nie tak powinna rozwijać się relacja. Postacie miały ogromny potencjał, który nie został do końca wykorzystany. Odniosłam wrażenie, że było sporo luk. Pojawiło się pełno niezrozumiałych rzeczy. Uważam, że gdyby historia została w nieco inny sposób przedstawiona, a przede wszystkim uzupełniona w to co powinna, to miałaby ogromny potencjał. Książka niestety nie zostanie w mojej pamięci na długo. Styl autorki był dla mnie wręcz chaotyczny, przez co czasami gubiłam się w tekście. Historia o dojrzewaniu i trudnościach, z jakimi młodzi ludzie często muszą się zmierzyć. O walce z przeciwnościami losu i społecznymi stereotypami.