Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciekawa filozoficzna książka na temat historycznych sposobów na radzenie sobie z napięciem wynikającym z tragiczności życia (konfrontacji tego co w życiu piękne z tym co nieuniknione - chorobą, śmiercią i samotnością). Autor dokonuje ciekawego przeglądu koncepcji filozoficznych (homerycka Grecja, epikureizm, stoicyzm, filozofia Nietzschego, egzystencjaliści, buddyzm oraz chrześcijaństwo) i opowiada jak radzono sobie z tragiczną wizją świata. Książka napisana jest bardzo przystępnym językiem więc nawet dla filozoficznego laika nie będzie pozycją zaporową. Jedyną wadę jaką znajduję to fakt, że jedynie chrześcijaństwo nie jest poddane krytyce i okazuje się być jedynym, słusznym wyjściem z tragizmu ludzkiego losu, ale rozumiem że to przekonanie autora, który chciał się nim podzielić z czytelnikiem. Polecam - nie tylko dla filozofów.