Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lisioł w sosie słowiańsko-wikińskim. W trakcie trwania Świąt, Lisioła zainteresowały ciekawe zapachy niedaleko jego norki, dlatego wystawił uszy i z zainteresowaniem wyruszył na poszukiwania źródła tego nieprzyzwoitego kuszenia z samego rana. Tak natrafił na nietypowe zbiegowisko Słowian i Wikingów, którzy pichcą niezłe kłopoty na środku lasu. Niezrażony możliwym niebezpieczeństwem, Lisioł podkradł się bliżej, zanurzając łeb w dzbanie pełnym mleka, pozyskanym z reniferów - lepiej nie pytać głośno, jeszcze pomylą Lisioła z reniferem i dopiero będzie problem! Oblizał pyszczek, po czym ruszył dalej, podglądając z ukrycia jak postawna wikińska kobieta robi przetwory podobne do kiełbasy. Trzeba przyznać, że te jelita wypchane słoniną, krwią i mięsem wyglądają mało apetycznie. Do tego doszło wypiekanie chleba przaśnego, z mąki żytniej, jęczmiennej, a nawet grochowej, z dodatkiem kory sosnowej i piasku. Lisioł przekrzywił głowę nieco w bok, uważając, że bardzo dziwne mają tutaj zwyczaje, ale trzeba przyznać, że od samego patrzenia na cudzą pracę Lisioł zmęczył się, podgryzając świeżo zrobiony podpłomyk z ogórkami z miodem. Pociągnął nosem, wyczuwając w garnku polewkę mięsną. Zaintrygowany zbliżył się do naczynia postawionego na ogniu i tak się wyciągał, żeby powąchać, że aż wpadł do gara. Z dzikim piskiem wyskoczył z polewki, przewracając przy tym garnek, po czym porwał książkę Małgorzaty Krasna-Korycińska „Słowianie i wikingowie przy stole” jako księgę pełną ciekawych przepisów ze wstępem historycznym, po czym rzucił się do ucieczki, obrzucany przekleństwami i nożami. Zdecydowanie Lisioł nie nadaje się na potrawę słowiańsko-wikińską z obowiązkowym czosnkiem!