Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po rozczarowującym Ceramie "Jak kwitnące drzewo" odkurzyłem z półki starszą pozycję z PIW-u z serii o życiu codziennym, żeby jednak coś o tej Florencji przeczytać. Książka została w Polsce wydana w 1961 roku i jeśli na niektóre kwestie popatrzymy przez palce to dzieło całkiem nieźle się broni. Przede wszystkim książka jest taką kombinacją omówień wydarzeń politycznych - buntów, spisków, momentów z życia władców, stosunków z Francją podczas wojen włoskich (tu akurat widać trochę epokę w której pisał autor, bo bunty biedoty są przedstawiane jako walka klas),ale zgodnie z tytułem jest też sporo informacji o życiu codziennym. Dowiemy się jak wyglądało florenckie wesele, jakie były przepisy dotyczące tej uroczystości, jak zmieniała się moda w mieście i jakie wprowadzono działania, żeby powstrzymać ciągłe zmiany w ubiorze, jak wyglądało życie artystów w mieście, co jedzono itp. Autor wspomina, że florentczycy byli zabawni i to widać w tej pozycji, bo sporo jest po prostu śmiesznych i ciekawych anegdotek jak ta o Giotto przewróconym przez świnie, życiorysie artysty Filippo Lippim - porywaczu mniszek i berberyjskim niewolniku czy dialogi florenckich rzemieślników po prostu zapadają w pamięć.