Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Antoni Gaudi to geniusz architektury. Jego projekty określane są jako przełomowe. Patrząc na dzieła, które intrygują i zachwycają, odnosi się wrażenie, iż tworzył je człowiek niepospolity. Takie też są jego projekty - niesamowite, piękne, oryginalne, wielobarwne. Znakiem rozpoznawczym Gaudiego są między innymi wielokolorowe płytki szklane i ceramiczne tworzące mozaiki, zastosowane m.in. w ozdabianiu budynków lub ławek w parku Guell. Cechą charakterystyczną dla mistrza są również fale nawiązujące do wody i bardzo często stosowane motywy roślinne. Gaudi był nie tylko architektem, ale i inżynierem, który poza nieograniczoną kreatywnością w tworzeniu estetycznej architektury, również brał udział w pracach budowlanych dobierając i testując materiały budulcowe pod względem ich wytrzymałości i efektu wizualnego. Antoni Gaudi był wszechstronny: projektował również elementy kute, jak np. bramy, decydował o wyposażeniu wnętrz, projektował ogrody, przykładał dużą wagę do oświetlenia, jak również badał możliwości jak najskuteczniejszej naturalnej wentylacji. Wiele czasu poświęcał nauce, np. geometrii. W swojej pracowni tworzył modele projektowanych elementów budowli. Gaudi był Katalończykiem, tworzył głównie w Barcelonie na przełomie XrIX i XX wieku. Okres ten w Europie był czasem, w którym artyści wyłamywali się z zasad, przedstawiali nowe wizje i trendy w różnych dziedzinach sztuki, jak np. pełna symboliki i barw - tak jak u Gaudiego - secesja wiedeńska lub Art Nouveau w Paryżu. Mnie osobiście najbardziej podobają się projekty takie jak Casa Batllo z balkonami w kształcie masek i skrzącą się w odcieniach zieleni i błękitu ścianą, Casa Mila z falistą, „plastyczną” elewacją, brama ze smokiem przy Finca Guell, dach budynku stróżówki w Parku Guell. Na okładce widnieje właśnie jego element. Niedokończona dotychczas Sagrada Familia to również w wielkiej mierze dzieło Gaudiego. Przyjmując posadę głównego architekta i dyrektora prac budowlanych w 1883 roku, czyli rok po rozpoczęciu prac, zmodyfikował projekt swego poprzednika i do końca życia zajmował się tą świątynią (przez 43 lata),zostawiając dla swych następców wytyczne. Z jego założenia budowa powinna trwać przez około dwieście lat. Książka „Antoni Gaudi (1852-1926): od natury do architektury” przedstawia z osobna 16 jego dzieł, jednocześnie opisując prace, jakie musiały być w danym przypadku wykonywane, zwraca uwagę na szczegóły, zastosowane materiały, inspiracje. Pozycja zawiera również życiorys artysty. Autorka Maria Antonietta Crippa jednak nie pokazuje Gaudiego jako człowieka z krwi i kości, a jedynie jako artystę. Piękne zdjęcia na kredowym papierze dopełniają efektu obrazując treść; przyjemnością jest ich oglądanie. Czytając o artyście i jego dziełach oraz patrząc na fotografie, na usta ciśnie się wciąż jedno słowo: „Nie-sa-mo-wite!”. Arcydzieła. Książka ta wzmacnia pragnienie odwiedzenia Barcelony. Śmiało może stanowić przewodnik po zwiedzanych obiektach autorstwa Gaudiego.