Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy się zorientowałem, że w lubimyczytac.pl można dodawać i recenzować czasopisma, stwierdziłem, że chyba nigdy tego nie zrobię. Aż trafiłem na ten numer Chimery. Lecz tak naprawdę nie czasopismo w tym wypadku recenzuję, a antologię opowiadań, którą ono jest w istocie, więc w sumie czuję się usprawiedliwiony. Ten numer Chimery prezentuje 24 opowiadania wybrane przez siedmioosobowe jury. Wybrane z ponad 2500 opowiadań, jakie zostały nadesłane na konkurs "Otwartym tekstem". Każdy juror musiał zapoznać się z całością, więc, szczerze mówiąc, nie zazdroszczę, chociaż wątpię, by ktoś z nich czytał od deski do deski jakiś ewidentny gniot, ale i tak ilość przerobionego przez nich materiału jest imponująca. Opowiadanie-laureat nagrody głównej, 3 wyróżnienia i pozostała dwudziestka to rzeczy w większości na pewno warte polecenia. Wszystkie są co najmniej dobre, sporo jest bardzo dobrych, a kilka z nich to pozycje naprawdę rewelacyjne. Nagroda główna - "Dzień Weroniki" - opowiadanie z niesamowitym, hipnotycznym tempem, z bardzo zaskakującym zakończeniem. III wyróżnienie - "Patchwork" - niepokojące, z pozoru zwyczajne, ale skrywające mroczną tajemnicę. "Szczur" - cudowna napierdalanka w bardzo sugestywny, mocny i specyficznie liryczny sposób przenosząca język dresiarski na grunt literatury. "Wrona żona" - absurdalna miniatura, przy której skręcałem się ze śmiechu. "Dworzec-Pociąg-Dworzec" - niby dokumentalna relacja z fragmentu podróży koleją po sąsiadującej z Polską Białorusi. "Obrona Sokratesa" - o losie absolwentki filozofii, przeniknięta iście sokratejską ironią. "Róża" - napisana przez kobietę udowadnia, że nie tylko faceci mogą pisać tzw. męską literaturę. "Ptasi pogrzeb" - z ukręconego ptasiego łebka robi prawdziwy dramat egzystencjalny, przepełniony martyrologiczną symboliką. Na koniec pastiszowe "Midnight in Warsaw", gdzie spotkamy kilka sztandarowych postaci polskiej literatury sprzed lat w delikatnych oparach absurdu. To moi faworyci, ale pozostałe kawałki też bez wahania polecam. Spróbujcie zdobyć ten numer Chimery, na pewno nie będziecie żałować, a jak ktoś chciałby wziąć udział w konkursie "Otwartym tekstem", może to zrobić (ja już wysłałem swoją pisaninę),a jak nie zdąży w tej edycji, pewnie będzie następna, choć jurorzy mają z napływającymi tekstami naprawdę sporo roboty i już po pierwszej edycji jęczeli, że nigdy więcej. Ilość nadsyłanych prac dowodzi, że liczba czytelników piszących może być większa niż li tylko czytających, biorąc pod uwagę, że nie wszyscy, a raczej tylko niektórzy spośród wszystkich piszących, swoje zgłoszenia na konkurs nadesłali. Pozostaje wierzyć, że wśród tego grona kryje się ktoś, kto sięgnie kiedyś po najwyższe literackie laury. Amen.