Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W 2001 ukończył studia politologiczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytu Szczecińskiego. W styczniu 2011 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych, broniąc na Wydziale Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pracę doktorską pod tytułem Samoobrona RP w polskim systemie partyjnym[1].
W 2002 został zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Szczecińskim, skąd odszedł w 2005. Wykładał też w Wyższej Szkole Zawodowej, "Collegium Balticum" i Wydziale Zamiejscowym Wyższej Szkole Pedagogicznej TWP w Szczecinie. W 2007 powrócił do pracy jako wykładowca Uniwersytetu Szczecińskiego. W 2008 został prezesem Towarzystwa Współpracy Polsko-Wenezuelskiej. Objął też funkcję prezesa zarządu Nord Media Press Sp. z o.o. Pracował również w KRRiT. Od grudnia 2009 do grudnia 2010 był zastępcą dyrektora Polskiego Radia Euro[2]. Został adiunktem na Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Publikuje m.in. w "Polityce Narodowej", "Obywatelu", "Myśli Polskiej" i "Myśli.pl" W przeszłości związany był ze Stowarzyszeniem na rzecz Tradycji i Kultury "Niklot"[3], które wydawało również pisma niskonakładowe (ziny) "Odala", "Wadera", w których propagował nacjonalizm słowiański. Założył i stanął na czele stowarzyszenia Europejskie Centrum Analiz Geopolitycznych (następnie został jego wiceprzewodniczącym[4], a później sekretarzem generalnym[5]). W latach 90. należał do Polskiego Stronnictwa Ludowego, z którego odszedł w 2000. W 2002 wstąpił do Samoobrony RP. Pełnił funkcję asystenta społecznego posła Jana Łącznego. Doradzał prezydium partii w sprawach polityki zagranicznej. Był też członkiem komitetu wyborczego Andrzeja Leppera jako kandydata w wyborach prezydenckich w 2005[6]. W wyborach w 2005 z listy tej partii uzyskał mandat poselski na Sejm V kadencji z okręgu szczecińskiego liczbą 5610 głosów. Pracował w Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich. Był także wiceprzewodniczącym komisji nadzwyczajnych: ds. zmian w ustawie o IPN oraz ds. ustaw o reprywatyzacji. Reprezentował również Sejm RP w Zgromadzeniu Unii Zachodnioeuropejskiej. W wyborach samorządowych w 2006 został zgłoszony jako kandydat na prezydenta Szczecina, jednak wycofał się przed głosowaniem i poparł Teresę Lubińską z PiS[7]. W styczniu 2007 objął funkcję rzecznika prasowego Samoobrony RP[8]. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję (uzyskał 2808 głosów). W grudniu tego samego roku wszedł w skład prezydium Samoobrony RP. W styczniu 2009 brał udział w tworzeniu Libertas Polska[9]. Wystąpił z Samoobrony RP[10], jednak później do niej powrócił i ponownie zasiadał w jej prezydium[11]. W wyborach parlamentarnych w 2011 bez powodzenia kandydował do Sejmu z 1. miejsca listy Polskiej Partii Pracy – Sierpień 80 (z rekomendacji Samoobrony RP) w okręgu podwarszawskim (otrzymał 578 głosów)[12]. W kwietniu 2012 wstąpił do PPP, jednak po kilku miesiącach przeszedł do Samoobrony i 25 listopada tego samego roku został I wiceprzewodniczącym tej partii[13].http://mateuszpiskorski.blog.onet.pl/