Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla mnie ta książka jest swego rodzaju okienkiem do innego świata. Czytając te wspomnienia miałam wrażenie, że urodziłam się 30 lat za późno np. będąc w podstawówce nagrywałam na kasety ulubione piosenki z radia. I nie był to pomysł mojej mamy która w erze kaseciaków się tym bawiła. Mam wrażenie, że wypiłam trochę lat 80. z jej mlekiem... "Choć lata 80. siedzą w nas głęboko i na ich wspomnienie kącik ust sam się podnosi, to jest w wielu z nas coś smutnego, nieuchwytnego, taki żal, nie tyle, że te czasy przeminęły, ale że ten swoisty rodzaj zaangażowania i przeżywania emocji odszedł w niepamięć... Żyliśmy w chmurach, choć musieliśmy stąpać po twardej ziemi... [...] Dzisiaj mało kto próbuje podnieść głowę, by choć w chmury spojrzeć..." - Andrzej Woroniecki Ten fragment trafia w samo sedno. Sięgnęłam po książkę z myślą, żeby poznać kawałek nie tak dawnej historii, a odłożyłam ją z poczuciem, że nie wszystko minęło. Myślę, że każdy kto zadaje sobie pytanie "Dlaczego my Polacy jesteśmy tacy, a nie inni?" powinien ją przeczytać. PS. Przy okazji stworzyłam niezłą listę zespołów, które powinnam przesłuchać. No, o ile da się dotrzeć do nagrań... ;)