Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za dużo grzybków w tym barszczu. Znana nam już z poprzednich tomów Zezia, pardon, jedenastoletnia panna Zuzanna wchodzi w dorastanie i nagle z jej świata jakby zupełnie znikają relacje z młodszymi braćmi, Gilerem i Oczakiem, chłopcy gdzieś tam migają na marginesie, a w zamian dziewczynka przysypana zostaje całą stertą zupełnie dorosłych tematów, które też są potraktowane po łebkach. Bo tu i nagła choroba, a potem śmierć dziadka, zdystansowana mama w żałobie, dzieci z niewiadomych powodów porozdzielane pomiędzy dorosłymi, oddalanie się rodziców od siebie, sugestia jakiegoś romansu mamy w pracy, konflikty między rodzicami i ryzyko rozwodu. Do tego normalne doświadczenia okresu dojrzewania, chęć podobania się, zmieniające się ciało, przyjaźnie, zdrady, pierwsza miłość, pierwsze miłosne rozczarowanie i kolejna relacja z innym chłopcem... I to wszystko na zaledwie 135 stronach ilustrowanej powieści dla młodszych nastolatków. Nic dziwnego więc, że wątki te nie mają specjalnie rozwinięcia, głębi, większego znaczenia. Bohaterka przechodzi nad każdym doświadczeniem do porządku dziennego i w sumie nic z tego nie wynika. Dla nikogo.